Spokanië: een introductie

< Vogelvlucht < Feiten

Spokanië, VS en EU

Spokanië ligt strategisch tussen Europa en de Verenigde Staten, reden waarom de VS vanaf ca. 1950 een aantal militaire bases op Spokanisch grondgebied hadden. Als tegenprestatie (maar ook in hun eigen voordeel) besteedden de VS tot ca. 1980 veel geld aan een goede infrastructuur, energievoorziening en telecommunicatie. Na 1980 zijn de meeste bases gesloten en anno 2020 heeft Amerika er nog één over. Voor veel Spokaniërs is het vertrek van de Amerikanen een opluchting, en zeker tegenwoordig is de verhouding tussen beide landen ronduit stroef te noemen. Vooral de Amerikaanse beschuldiging dat Spokanië te weinig aan terrorismebestrijding doet, met als gevolg dat het voor Spokaniërs uiterst lastig is om een visum voor de VS te bemachtigen (terwijl de Amerikanen wel eisen stellen aan een gemakkelijke toegang tot Spokanië) heeft de onderlinge relatie geen goed gedaan.

De laatste 15 jaar zoekt Spokanië weliswaar toenadering tot de Europese Unie, maar vooralsnog bestaat er weinig animo om ook daadwerkelijk tot de EU toe te treden. Telkens laait deze discussie weer op, maar de tegenstanders van deze toetreding vinden altijd weer overtuigende argumenten om buiten de EU te blijven. Dat neemt niet weg dat de samenwerking met de EU onvermijdelijk is en Spokanië (evenals Zwitserland, Noorwegen of IJsland) zich in vele opzichten aanpast aan de wet- en regelgeving die binnen de EU geldt. Deze toenadering wordt in politieke en economische kringen gezien als een onvermijdelijke strategie om buiten de, vooral politieke, invloedssfeer van Amerika te blijven. Spokanië kan in de huidige tijd van globalisatie geen absoluut isolationisme meer handhaven, want "absoluut isolationisme is alleen levensvatbaar in een militaire dictatuur à la Myanmar of Noord-Korea" (Eft kirgif isolašonesmiy melde ne'âma poire-posibla fes goe militerr diktaturiys, na Mjanmâr oft Nutter-Korea), aldus minister-president Lerdu Heedrâgter-Pliyfon in 2010.

Lees meer ...