Spokanisch Archief

•  Wat is SPARC? 
•  Hoofdmenu 
•  Grammatica 
•  Woordenboek 
•  Atlas 
•  Links 
•  Contact 
•  Disclaimer 

1. Erfbelasting

Erfbelasting (tot 2010 "successierechten" genoemd) heet in het Spokaans Mipzurrere-la'ycâ-tâx (afgekort "milat"). Dit betekent letterlijk: "overblijfwaarde-belasting" (overblijven in de betekenis van "de nabestaanden die na de dood van iemand overblijven").
Iemand moet erfbelasting betalen als hij een of meer van de volgende zaken erft:

1. kapitaal
2. waardevolle goederen (kunst, antiek, dure auto ed.)
3. onroerend goed

De erfbelasting is een bepaald percentage van het te erven kapitaal of van de waarde van de goederen of het onroerend goed. Het percentage is afhankelijk van een aantal factoren, zoals

1. de grootte van het kapitaal
2. de waarde van de goederen of het onroerend goed
3. de relatie tussen erflater en erfgenaam/erfgenamen
4. de leeftijd van erflater en erfgenaam/erfgenamen
5. het aantal erfgenamen
6. eventueel te erven schulden
7. additionele bepalingen, zoals de aanwezigheid van een testament of bepaalde rechterlijke uitspraken en beslissingen

De relatie tussen de erflater en de/een erfgenaam wordt gerangschikt onder een van de volgende categorieën:

1. partner (gehuwd of geregistreerd partnerschap)
2. oudste kind (niet geadopteerd)
3. overige kinderen (ook geadopteerde kinderen)
4. oudste broer of zus
5. overige broers en zusters; stiefkinderen
6. ouders, vader of moeder
7. grootouders
8. overige familieleden
9. mensen die geen familie zijn

Categorieën B en D (oudste kind, broer of zus) zijn alleen van belang als het gaat om het erven van ondeelbare boedels, zoals grond of boerderijen. Om te voorkómen dat zulke goederen versnipperd raken omdat meerdere erfgenamen er aanspraak op maken, wordt alleen het oudste kind (of indien dat er niet is, de oudste broer of oudste zus) erfgenaam. Merk op dat woningen niet beschouwd worden als ondeelbaar: zij kunnen door meerdere personen geërfd worden, waarna bijvoorbeeld een van de erfgenamen de woning van de anderen koopt.
.....

Vrijstellingen

Mensen die een erfenis ontvangen, hoeven er tot een bepaalde waarde geen belasting over te betalen. De belastingdrempel hangt af van de relatie die de erfgenaam met de erflater heeft, en van het jaar waarin iemand de erfenis ontvangt (het wordt elk jaar meer, gebaseerd op de inflatie; sinds 2000 was dit een verhoging tussen de 1,8% en 3% per jaar). De waarde van de te erven goederen of het onroerend goed moet getaxeerd worden door een erkende taxateur, onder toezicht van de notaris die de erfenis afhandelt.
Hier een overzicht in herco's van de afgelopen jaren. De bedragen worden elk jaar verhoogd met het inflatiepercentage.

* alleen bij een ondeelbare boedel; anders gelden categorieën C. resp. E.
** grootouders die voor een aanzienlijke tijd de opvoeding van hun kleinkinderen op zich hebben genomen (zoals vooral op het platteland traditie was), vallen onder categorie F. (ouders).

Tarieven voor de erfenis-waarde hoger dan de vrijstelling

Als de waarde van de erfenis hoger is dan de vrijstellingen (zie tabel hierboven), moet er erfbelasting betaald worden:

Voorbeeld: de zoon van de overleden ouders erft 129.500 herco. De vrijstelling is voor hem 22.765 herco. De belastbare erfenis is dus 129.500–22.765=106.735 herco. Daarover moet hij 12% belasting betalen, dus (afgerond) 12.800 herco. Hij ontvangt dus 93.935 herco. Dit bedrag geldt niet als inkomen, maar wel als vermogen. Het wordt dus opgeteld bij zijn overige vermogen (zoals spaargeld, aandelen en obligaties), en daarover moet aan het eind van het jaar vermogensbelasting worden betaald. Deze dubbele belasting wordt door velen als onrechtvaardig ervaren.

Erf-hiërarchie

Wie er in aanmerking kan komen als erfgenaam, wordt door de zogenoemde "erf-hiërarchie" bepaald:

1. De nog in leven zijnde partner erft alles (cat. A).
2. Als de laatste partner (dus de vader of de moeder) is overleden, wordt de erfenis gelijkelijk onder de kinderen verdeeld (cat. B. en C.).
3. Als er geen kinderen zijn, wordt de erfenis gelijkelijk onder de broers en zusters van de laatste partner én de stiefkinderen van de laatste partner verdeeld (cat. D. en E.).
4. Als er geen erfgenamen bij punt 3. zijn, gaat de erfenis naar de ouders van de laatste partner (cat. F.).
5. Als er geen erfgenamen bij punt 4. zijn, gaat de erfenis naar de grootouders van de laatste partner (cat. G.).
6. Als er geen erfgenamen bij punt 5. zijn, gaat de erfenis naar de overige familieleden (cat. H). Hierbij gelden ingewikkelde regels, afhankelijk van de relatie die deze familieleden met de overleden partner hadden. In principe hebben de kleinkinderen van de overleden partner voorrang, daarna komen neven en nichten, ooms en tantes, enzovoort.
7. Van bovenstaande hiërarchie kan afgeweken worden indien de erflater in een testament anders bepaald heeft. In dat geval kunnen ook mensen die geen familie zijn (cat. I.) in aanmerking komen.

Merk op dat stichtingen, organisaties, verenigingen, huisdieren en dergelijke niet als "erfgenaam" kunnen optreden, maar via een testament wel in aanmerking kunnen komen voor (een deel van) een erfenis. Zij worden "begiftigde" genoemd, en de erfenis wordt dan als "schenking" beschouwd, waarvoor het schenkingsrecht van toepassing is.

Legitieme portie

Partners (categorie A.) en kinderen (categorieën B. en C.) kunnen nooit onterfd worden; ze hebben altijd recht op de erfenis of een deel ervan. Dat vaste deel wordt de "legitieme portie" genoemd. Voor partners is dat 100%, oftewel, een partner erft altijd alles van de andere, overleden partner. Voor kinderen is dat 60%, oftewel, als een kind onterfd is (dus de erflater heeft bepaald dat een of meer van zijn kinderen niet in aanmerking komt om te erven), erft het kind altijd nog 60% van de erfenis die hij zou hebben ontvangen als hij niet onterfd was. Dit betekent dus dat er meer van de erfenis overblijft voor de overige erfgenamen die niet zijn onterfd. Heeft de erflater zonder partner al zijn erfgenamen onterfd, dan krijgen zijn kinderen nog steeds ieder 60%, en de rest van de erfenis komt ten goede aan de Staat, tenzij de erflater in een testament een andere bestemming voor de erfenis heeft bepaald.
Een voorbeeld: in principe erft de ene partner altijd alles van de andere partner. Als die andere partner ook overlijdt, erven de kinderen alles. Stel dat er drie kinderen zijn, A, B en C, en A is onterfd. De erfenis van 30.000 eherco dient in principe in drieën verdeeld te worden: elk kind krijgt 1/3 van 30.000 herco = 10.000 herco. Maar kind A krijgt er slechts 60% van, oftewel 6.000 herco. De rest, zijnde 10.000–6.000=4.000 herco, krijgt hij niet en wordt over de andere twee kinderen verdeeld; B en C krijgen dus ieder 2.000 herco extra, dus erven die elk 12.000 herco (daar zal A niet blij mee zijn).
Alle andere erfgenamen kunnen geheel,onterfd worden, maar die hadden sowieso pas recht op de erfenis (of een deel ervan), als de overleden persoon geen kinderen had.

2. Schenkingsrecht

Schenkingsrechten heten in het Spokaans Strjôfje-tâx. Dit betekent letterlijk "schenkingsbelasting", waarbij strjôfje een archaïsch woord voor "schenken; weggeven" is dat alleen in juridisch jargon nog gebruikt wordt.
Iemand moet schenkingsrechten betalen als hij een of meer van de volgende zaken geschonken krijgt:

1. kapitaal
2. waardevolle goederen (kunst, antiek, dure auto ed.)
3. onroerend goed

De schenkingsrechten zijn een bepaald percentage van het geschonken kapitaal of van de waarde van de goederen of het onroerend goed. Het percentage is afhankelijk van een aantal factoren, zoals

1. de waarde van de schenking
2. het soort van schenking
3. de relatie tussen schenker en begiftigde
4. de leeftijd van schenker en begiftigde

De relatie tussen de schenker en de begiftigde wordt gerangschikt onder een van de volgende categorieën:

1. partner (gehuwd of geregistreerd partnerschap)
2. kind (ook geadopteerd)
3. broer of zus; stiefkind
4. ouders, vader of moeder
5. grootouders
6. overige familieleden
7. mensen die geen familie zijn

Vrijstellingen

Mensen die geld in de vorm van een schenking ontvangen hoeven er tot een bepaald bedrag geen belasting over te betalen. Hoe hoog dat bedrag is, hangt af van de relatie die de ontvanger met de schenker heeft, en van het jaar waarin iemand dat geld ontvangt (het wordt elk jaar meer, gebaseerd op de inflatie). Hier een overzicht van wat je per jaar mag krijgen (in herco's). De bedragen worden elk jaar verhoogd met het inflatiepercentage.

* Schenken aan een partner is theoretisch, want partners worden geacht een gezamenlijk huishouden te voeren, dus zijn alle bezittingen ook gezamenlijk.

Volwassen kinderen en kleinkinderen hebben ook recht op een eenmalige schenking. Hier een overzicht van de afgelopen jaren van wat je eenmalig mag krijgen (in herco's). De bedragen worden elk jaar verhoogd met het inflatiepercentage.

Tarieven voor de schenkingswaarde hoger dan de vrijstelling

Als de waarde van de schenking hoger is dan de vrijstellingen (zie tabellen hierboven), moet er schenkingsrecht betaald worden. Een eenmalige schenking is belastingvrij tot een bedrag van 45.433 herco (2020), maar daarboven gelden de tarieven in onderstaande tabel. Dus ook als het bedrag van de belastingvrije eenmalige schenking meer dan één keer wordt geschonken.

Als ouders de studie van hun meerderjarige kind betalen, wordt dat niet als een schenking beschouwd; er hoeft dan ook geen schenkingsrecht te worden betaald. Ook bestaat er een regeling dat ouders een meerderjarig kind financieel kunnen helpen bij de aanschaf van een huis. Dit wordt als een soort hypotheek beschouwd, waarover het kind rente moet betalen die ten goede komt aan de staat. De rente is te beschouwen als een soort belasting.

© De Twee Hanen v.o.f. • Kimswerd • The Netherlands

DA 00 • SPARC 26 mei 2004