|
Gerelateerde bestanden Eet-, drink- en dansgelegenheden: algemene informatie Discotheken: historisch |
Terug naar Adressen  |
|
Dit bestand 7 A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z | |
Spokanisch Archief
|
Gerelateerde bestanden Eet-, drink- en dansgelegenheden: algemene informatie Discotheken: historisch |
Terug naar Adressen |
|
Dit bestand 7 A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z | |
|
Wellicht het ongezelligste café is Qugiera-mittus ("Spinsterkamer") in Oneusÿrt. Hier komen alleen de echte bierliefhebbers; niet om in een aangename sfeer een biertje te drinken, maar om in serene stilte en in alle ernst biersoorten te proeven. De reeks hendels doet denken aan een seinhuis van de spoorwegen om de wissels om te zetten, maar hier gaat het om het tappen van een glas bier. Alleen het computerscherm en het toetsenbord verraden nog iets van de commerciële activiteiten. Boven de spiegels zien 9 uit eikenhout gesneden koppen er streng op toe dat het met het alcoholgebruik niet uit de hand loopt. De koppen stellen de 9 brouwers voor die hier tot omstreeks 1900 hun brouwerijen hadden. |
Alle eet-, drink- en dansgelegenheden (of combinaties daarvan) die ergens in het Spokanische Archief of de literatuur genoemd worden, aangevuld met hun beschrijvingen.
Onderstreepte etablissementsnamen kunnen aangeklikt worden voor een afbeelding.
Tussen rechte haken [..] staat het aanklikbare nummer waarmee het etablissement op de
Centrumkaart van Amahagge dan wel op de
Gebouwenkaart van Zest is aangegeven (in principe staan horecagelegenheden niet op de kaart aangegeven, tenzij ze een opvallend gebouw zijn of anderszins iets extra's te bieden hebben).
Verwijzing naar een postcodekaart van Amahagge waarop het item staat aangegeven
Verwijzing naar een regiokaart waarop het item staat aangegeven
Nog niet overal uitgewerkt!
Voor restaurants die bij een hotel, motel of pension horen, zie de hotellijst.
Bar bij het motel The Planes. De naam refereert aan het bekende vliegtuig de Boeing 747, en middenin de bar staat een afgedankte straalmotor van zo'n vliegtuig als blikvanger. De naam wordt op zijn Spokaans (heferg-fâr-heferg) of op zijn Engels (seven-four-seven) uitgesproken. Aangezien het motel op donderdagavond een ontmoetingsplaats is voor travestieten, transseksuelen en "gewone" homo's, is ook de bar op die avond overbevolkt. Ieren en Britten met hun specifieke seksuele voorkeur hebben dit ook ontdekt.
Herberg aan de oever van het Ales-kanaal. Er is een grasveld om te picknicken en je kan met een bootje bij het terras aanleggen. Je kan er overnachten in een van de 5 kamers op de eerste etage, of in een van de 4 kamers op de zolderverdieping erboven. De kamers hebben douche en toilet. Wil je een bad nemen dan moet je dat reserveren, want er is maar één badkamer. De herbergier is een vrolijke, hartelijke man, maar zijn vrouw is een humeurig mens dat duidelijk geen zin in haar werk heeft. Ze komt uit Griekenland hoewel ze dat ontkent.
Herberg aan de oever van de Alôta (een beek die in de Lajecô uitmondt). De herberg stamt uit ca. 1730 en ligt idyllisch in het bos met de naam Ef Alôta-vilduls. Het is een geliefde plek voor familie-uitstapjes en om in de beek te vissen. Je kan er goed maar eenvoudig eten, bier en wijn zijn heel betaalbaar en de 6 logeerkamers zijn eenvoudig maar netjes ingericht. Je moet lang van te voren reserveren als je er wilt slapen.
Restaurant, genoemd naar de vroegere aluminiumfabriek die hier stond. Het restaurant is een futuristisch gebouw van aluminium. De klandizie bestaat voornamelijk uit bezoekers van de naburige schouwburg en de tentoonstellingshal.
Uitspanning in het Âmquffa-bos. Populair bij gezinnen met kinderen.
Verfijnd restaurant in het gelijknamige paleis, aan de oever van de Girdestona. De eetzaal biedt een prachtig uitzicht over de fraai aangelegde tuinen die tot aan de glooiende rivieroever lopen.
Grieks restaurant. Aten (Athene) wordt uitgesproken als de verleden tijd van het Nederlandse "eten"). Ook wie souflaki of gyros een soort fast food vindt dat alleen goed smaakt in het land zelf moet hier toch eens gaan eten vanwege de inrichting. De ontwerper van het interieur heeft de Griekse Akropolis op wel heel speelse wijze vermengd met de Spokanische Minkedos-tempel (bij Quafaiy op Brÿr), inderdaad ook een ruïne met zuilenrijen. Een van de Griekse obers heeft een tijd in Utrecht gewerkt, dus weet, als u Nederlands spreekt, dat hij alles kan verstaan. (DOM 20)
Restaurant in de top van de gelijknamige toren in het pretpark Traquera. (DOM 158)
Beste (en ook duurste) restaurant van Knolbol. De enige gelegenheid waar mensen uit deze industriestad hun zakenrelaties met goed fatsoen kunnen uitnodigen. Het restaurant is gevestigd in het voormalige stadhuis.
Bekendste restaurant van de stad. Enorme ruimte in twee samengevoegde huizen die zich over drie verdiepingen en de kelder uitstrekt. Specialiteit zijn de gedroogde vlees- en visproducten (munke-nejô). (DOM 73)
Bar op 21 m hoogte in de 66 m hoge Atroksiy-toren, te bereiken met een lift, maar de "echte cafébezoeker" neemt natuurlijk de eeuwenoude wenteltrap. Door de smalle vensters heb je naar alle kanten een vrij uitzicht, net over de daken van de omgeving (op de zolderverdieping is het uitzicht veel spectaculairder). Alle drankjes worden geserveerd in glazen die dezelfde (zestienkantige) vorm hebben als de toren - wat niet altijd even lekker drinkt. Sinds juli 2007 worden er ook tapa's (Spaanse borrelhapjes) geserveerd. De omschrijving tapa-lurfel ("tapa-restaurant") klinkt voor Spokaniërs die niet op de hoogte zijn van het Spaanse woord, nogal idioot, aangezien het Spokaanse tâpa (zelfde uitspraak) "knal" betekent, en een "knalrestaurant" geassocieerd wordt met schietpartijen en andere gewelddadigheden.
Populair visrestaurant bij de haven van Wena (Wena-Port). Hier genieten vissers, schapenboeren en notabelen uit de grote steden in harmonie van de gerechten, wijnen en ambiance. Ook schelpdieren als kokkels, scheermessen, oesters en mosselen zijn hier zeer geliefd. Als groente worden hier zeekraal, lamsoren en zeewier aanbevolen - allemaal verbouwd of geoogst in de directe omgeving. Mensen die geen vis willen eten moeten genoegen nemen met een vegetarische maaltijd of iets onbestemds met sojavlees. Echt vlees komt hier niet op tafel.
Het restaurant oogt wat sjofel, maar het uitzicht over de inham is prachtig.
Populaire gay discotheek met zeer gemêleerd publiek, zowel qua uiterlijk als leeftijd.
Chique bar, gefrequenteerd door adellijke en koninklijke personen. Het wachthuisje van de bushalte ervoor heeft zich ontwikkeld tot een ontmoetingsplaats voor journalisten en fotografen die hier geduldig op het komen-en-gaan van de hoge gasten staan te wachten.
Herberg op een landtong bij de Reees-fonis tegenover Fonistâ. De herberg is moeilijk te bereiken, want er loopt slechts een smal pad heen, alleen geschikt voor wandelaars, ruiters en jeeps. Ook voor kleinere boten bestaat de mogelijkheid om de inham over te steken en bij de herberg aan te leggen. De lastige bereikbaarheid betekent dat de bezoekers er primair komen om er enkele dagen te logeren. Weinigen nemen de moeite om alleen voor het restaurant te komen, wat jammer is want het eten is er uitstekend, zeker voor wie van vis en schelpdieren houdt. De gerechten met kokkels (chiqursers) en scheermessen (ziyðys) worden alom geroemd.
Restaurant bij het gelijknamige tankstation langs de autosnelweg, gelegen in een bospartij met fraaie uitzichten over de Berÿmt-vallei en de rivier. De prominente waarschuwingen op de menukaart om als bestuurder niet te veel alcohol te drinken, doen nogal geforceerd aan en lijken bij velen een averechts effect te hebben.
Herberg uit de 17e eeuw. Stond vroeger aan een landweg (de huidige Kjobeestiy-plep) in een landelijke omgeving. Nu in een buitenwijk van Amahagge.
Herberg bij wintersportgebied met skipistes. Aangezien er de meeste tijd geen sneeuw ligt, richt de herberg zich voornamelijk op gezinnen met kinderen (overdag) en dinergasten ('s avonds), in plaats van op sportieve skiliefhebbers. De papieren tafelkleden en servetjes worden na 19.00 uur in allerijl vervangen door linnen, de geplastificeerde kaart met pannenkoeken en hamburgers maakt plaats voor nep-perkament met wildschotels, lamsbouten en forel.
Uitspanning aan de rand van het Kalda-fôresta. Dankzij de grote speeltuin een geliefde plek voor gezinnen met kinderen.
Discotheek. Heette tot 1985 Rolling Beat. Een wat haveloos etablissement dat sinds ca. 2005 weer aan populariteit wint.
Oude herberg aan de Brus-fonis, een rustige inham met zandstranden bij Lônges. De herberg stamt uit ca. 1810 en was ooit een ontmoetingsplek voor smokkelaars. Het pad langs de kust heet niet voor niets Troener-pât (Smokkelaarspad). Er zitten nog steeds verborgen luiken en deuren in de herberg, waarachter de smokkelwaar werd verstopt als de douane of politie langskwam. Sinds 1990 staat er naast de herberg een moderne snackbar met douches en toiletten, speciaal voor de badgasten. In de herberg kun je goed, maar redelijk duur, eten. Bekend is de "Brus-brûe", de traditionele stamppot maar dan met verrassende ingrediënten.
Hongaars restaurant met een ouderwetse sfeer. (ZIYP.RES)
Restaurant in het hotel Ef Nadôses. De kwaliteit van het voedsel op de vaste menukaart is redelijk (en redelijk geprijsd), maar de speciale arrangementen die wekelijks wisselen, zijn goed tot uitmuntend te noemen (en stevig geprijsd). Om van zulke arrangementen te kunnen genieten, is het wel noodzakelijk om te reserveren.
Restaurant in de 17e-eeuwse toren op het eilandje Chelbecha in de monding van de Trendon. (REST6.DOM)
Herberg aan de kust. Voor vissers is er een pier in zee.
Uitspanning in het park bij het kasteel Zôx-Heelfer. Ooit behoorde dit prieel tot het landgoed van het kasteel. Tegenwoordig staat het in een stadspark en is het bij mooi weer erg in trek vanwege het terras en de mogelijheid om in het park te picknicken. De naam is al eeuwen in gebruik, maar moet (zeker tegenwoordig) niet al te letterlijk worden opgevat.
Dorpsherberg. Het oorspronkelijke gebouw uit omstreeks 1640 is in 1916 geheel afgebrand. In 1925 is er een nieuwe herberg verrezen: een smakeloos en sfeerloos gebouw dat in het geheel niet herinnert aan zijn idyllische voorganger. ??
Eenvoudig restaurant behorende bij het gelijknamige pension.
Herberg aan de bosrand en aan de oever van de Cony, even buiten Conityje. In het weekend een geliefde plek voor gezinnen met kinderen. In de week een gewilde locatie voor zakenlui om te lunchen.
Gezellig café met groot terras aan de straatkant en mooi uitzicht op het kanaal. Overdag ook een geschikte plek voor zakelijke ontmoetingen, maar 's avonds ligt meer de nadruk op drinken.
Exclusieve bar. Kwam in 1990 negatief in het nieuws toen hier een vrouw werd doodgeschoten; haar identiteit is tot op heden onopgehelderd gebleven, en de moordernaar schoot ook zichzelf dood. De bar is na het incident een jaar lang gesloten geweest en na een grondige verbouwing heropend.
De voormalige watermolen Crager-môjôl (Kraaimolen) vormt samen met het belendende gebouw van de Sÿrt-drakâ (Stadswaag) een café aan de rand van het centrum. Het is een geliefde plaats voor studenten om (promotie)feestjes te houden. Het waaggebouw kan hiervoor in zijn geheel afgehuurd worden.
Het grote waterrad van de molen is nog intact en bij bijzondere gelegenheden kan het ook nog draaien (mits de Gâp voldoende water aanvoert). Het draaiende wiel klinkt als het gekras van kraaien, vandaar de naam van de molen. Binnen in het gebouw is er echter niets meer van het molenmechaniek over.
In het voormalige waaggebouw bevindt zich nog een authentieke weegschaal. Studenten kunnen zich hier laten wegen, waarbij het gewicht, gerelateerd aan lengte en buikomvang, iets schijnt te zeggen over de intelligentie.
Restaurant in het culturele centrum Liftkar Knurfel-môjôl aan de oever van het riviertje de Heljec in Bref. De bronsgieterijen en winkels waar ze bronzen producten verkopen, maken van Bref een toeristische trekpleister, en daar profiteert dit restaurant ook van. Het is gevestigd in een deel van het gebouw waar ooit de watermolen werkte, met een prachtig uitzicht over het riviertje en de bergen in de verte. De ruimte is niet groot en daarom kun je er alleen terecht als je van te voren hebt gereserveerd. Bovendien is het menu zeer beperkt: er zijn altijd drie gerechten (vlees, vis of vegetarisch) en ze wisselen twee keer per week. Maar gezien de hoge kwaliteit en redelijke prijzen is dat geen probleem. Let op: gezien de katholieke signatuur van deze streek wordt er in Crekšy op vrijdag géén vlees geserveerd.
Goed, sfeervol maar duur restaurant op de tweede verdieping van het gelijknamige kasteel, dat tevens een museum is. (DOM 134; REST7.DOM)
Redelijk goed restaurant behorende bij het gelijknamige pension.
Landelijk gelegen herberg aan de beek de Ðâmpi. ??
Restaurant, in 1886 geopend onder de naam Flipflorlurfel. Ondanks de naamsverandering en een iets modernere menukaart en bediening (in 1992) is de inrichting nog zo goed als origineel. Het is de meest populaire uitgaansgelegenheid van de stad; in 1986 werd het 100-jarig bestaan met een groots feest gevierd waarbij de hele stad betrokken was. (UIS 69; DOM 136)
New-age-restaurant. In het oude pakhuis waar tussen 1970 en 1980 de actiegroep Port-wuma zijn hoofdkwartier had. Toentertijd een verwaarloosd kraakpand, tegenwoordig een multifunctioneel cultureel centrum waar yuppen en artiesten zich vermaken.
Studentenrestaurant, geëxploiteerd door de GESQU (Algemene Studentenvereniging).
In 1956 opgericht door de Staatsuniversiteit en aanvankelijk bekend onder de saaie naam "Studentenrestaurant".
Het was toen een soort gaarkeuken waar studenten tegen geringe vergoeding een onsmakelijke maar voedzame maaltijd konden krijgen. Voor extra vlees, een dessert of frisdrank moest extra betaald worden. Alleen water, koffie en thee waren gratis.
Naarmate studenten meer te besteden hadden, beter voedsel verlangden en er steeds meer goedkope restaurants in Hirdo verschenen, naam de klandizie bij het "Studentenrestaurant" af en wilde de universieit de zaak afstoten. De GESQU heeft zich over de zaak ontfermd, de allitererende naam Doffiyn Dûfts bedacht, het geheel gemoderniseerd, en de kwaliteit sterk verbeterd. Momenteel is het nauwelijks nog een "studentenrestaurant" te noemen, want iedereen kan er komen eten. De prijzen zijn ook niet meer extra laag, maar studenten krijgen korting als ze hun collegekaart tonen. Bij wijze van traditie zijn koffie en thee nog steeds (voor iedereen) gratis (water is in alle restaurants verplicht gratis). Het is echter nog wel steeds een zelfbedieningsrestaurant.
Hoewel fooien in Spokanië als beledigend worden ervaren, stelt met bij Doffiyn Dûfts een extra gift zeer op prijs - het gaat dan ook niet om een fooi voor het personeel, maar om een donatie voor de GESQU zelf, die er allerlei activiteiten (met de nadruk op gehandicapte studenten) mee kan ontplooien.
Uitspanning aan de zuidkant van Hoggebim, op een glooiend weiland aan de oever van de Hoggebim-fonis. Mooi uitzicht over het water. Overdag een snackbar-achtige service. 's Avonds een restaurant met redelijk goed eten.
Restaurant en tankstation bij het knooppunt van twee autowegen. Een beetje verwaarloosde boel met middelmatig eten, opgediend door nogal onbehouwen vrouwen van middelbare leeftijd, maar niet onvriendelijk. Op zaterdagmiddag zit het vol met kinderrijke arbeidersgezinnen uit Korif die veel patat met worst komen eten.
Een van de oudste cafés in Gÿrô. Gehuisvest op de eerste verdieping van een vervallen pand in het centrum van de stad. Hoewel nog steeds het opschrift "Hotela" op de gevel staat, worden er al jaren geen kamers meer verhuurd. (UIS 18-19)
Goed maar enigszins fantasieloos voedsel voor een lage prijs in een ongedwongen ambiance. Dit restaurant maakte als eerste deel uit van de keten van Dysse (zie ook advertentie), opgericht door Dysse Plafôt-Mender en zijn vrouw Mârle.
Uitspanning in de duinen, aan de rand van een prachtig strand. ....
Café-restaurant. Op de begane grond een gezellige kroeg met het karakter van een ietwat versleten Engelse pub. Op de eerste verdieping een sfeervol restaurant met dikke eikenhouten balken en sfeervol verlichte nissen in de ruwstenen muren waar verrassende voorwerpen staan opgesteld. 's Winters brandt er ook een haardvuur waarop vlees wordt geroosterd.
Bekend café in Trunschen. Stoot niet uw hoofd aan de scherpe punten van de landbouwwerktuigen die als verlichtingsornamenten aan het plafond hangen! (DOM 124)
Bekendste restaurant in het oude ommuurde centrum van Crelco. Het eten is hier voortreffelijk, maar de ambiance is matig, net zoals in het hele saaie en redelijk verwaarloosde stadje.
Zeer exquis restaurant; zou eigenlijk twee Michelinsterren moeten krijgen. (FLENAZJ.DOM)
Restaurant in het gelijknamige gebouw op Gaza-jakâm, waar ook een infocentrum en tentoonstellingsruimte is gehuisvest.
Eenzaam gelegen herberg op de heuvelrug Lana-temp, met prachtig uitzicht.
Herberg aan de oever van het Fors-ses ("Kikkermeer"), dat eigenlijk een verbreding van de Pâlst is. Er is geen echt terras, maar er staan wel banken en tafels in het grasland rondom de herberg. Gasten die hier wat nuttigen mogen eventueel ook vissen (mits ze een visvergunning hebben).
Bekend restaurant aan het beroemde plein in het centrum. 's Zomers is de beschutte tuin achter het restaurant een geliefde plek om een tafeltje te reserveren.
Herberg in het dorpje Vrevet. Gemakkelijk met de tram te bereiken, en populair vanwege het goede eten en de eigengestookte likeur. De herberg ligt bij de rivier de Trÿft, te midden van prachtige bossen.
Herberg aan de kust met een badstrand.
Restaurant in het gelijknamige culturele centrum. De kwaliteit is er bedroevend slecht, maar er wordt zelden geklaagd. Ten eerste bestaan de meeste gasten uit bezoekers van een of andere hobbybeurs of vage alternatieve bijeenkomst in het culturele centrum - mensen die hier primair niet komen om te eten en dus al blij zijn als er na afloop van de manifestatie überhaupt wat te eten is; ten tweede stelt het personeel zich dermate assertief op dat een ontevreden klant het wel uit zijn hoofd laat om zijn beklag te doen.
Uitspanning met speeltuin aan de kust bij het Grufoci-fôresta. Hoewel direct aan zee, kun je er niet zwemmen.
Laatste originele herberg op Garos, langs het pad van de stad Garos naar de Tycoñg-top; dit idyllische etablissement kwam in 1970 in opspraak omdat de eigenaar geen buitenlandse toeristen meer wilde toelaten; de eigenaar werd wegens discriminatie tot 3 jaar gevangenisstraf veroordeeld en heeft daarna de herberg verkocht. Maar dit is inmiddels 30 jaar geleden, iedereen is het voorval vergeten, en toeristen zijn nu van harte welkom, zeker als het buitenlanders zijn. (UIS 108)
Herberg aan de Latatube, niet ver van het dorp Qumk-nutter. Een geliefde plek voor vissers, al is de Latatube geen erg visrijk riviertje. Je kan er lekker zalm en forel eten, maar die komen zeker niet uit de Latatube.
Bar met het karakter van een Spokanische boerenkroeg, in het hotel Mâclajoh op het gelijknamige eilandje. Hier worden overdag ook zwempakken en blote voeten getolereerd, maar 's avonds zijn toch minimaal sandalen, een korte broek en een T-shirt vereist. Je bestelt er bier en/of whiskey en eet geroosterd brood met gerookte zalm of koude gekookte aardappels met mayonaise. Vergelijk ook de andere bar (El Delfín) van het hotel.
Bekend café/restaurant. Elders wordt als adres genoemd: Ses-lirrotiy 7. Maar waar dan ??
Uitspanning. Vanwege de speeltuin vooral in trek bij gezinnen met kinderen.
Herberg aan de oever van de Zôfta, aan een smal maar landschappelijk mooi weggetje langs de rivier.
Restaurant in het motel Main-hent-râsen. Een grote ruimte en vanwege de slechte akoestiek nogal rumoerig als het vol zit. De bediening is vlot, beleefd en vriendelijk. Op de menukaart staan niet alleen lekkere hapjes voor kinderen, maar ook voor honden.
Bar in het hotel Ef Gryfes. Een populaire ontmoetingsplek voor de goedbetaalde werknemers bij de bedrijven en instituten in het naburige Ies. De bar heeft een afgescheiden deel waar je rustig op je laptop kunt werken en/of een zakengesprek kunt voeren.
Voormalig waaggebouw aan het water, tegenover het station op de andere over. Het is sinds 2006 een restaurant. Op zachte zomeravonden kun je hier ook buiten eten onder de luifel, maar dan wel achter klamboes, want Andel is vanwege de ligging in een moeras vergeven van de muggen. Vóór 2006 was Ef Draka een simpel café en kon je onder de luifel op houten bankjes zitten, met een drankje en een snack. Velen verlangen terug naar deze gemoedelijke sfeer, want het huidige restaurant heeft de lokale cafébezoekers verjaagd en richt zich nu voornamelijk op de hongerige toerist.
Leuke bar met eetgelegenheid op zolderverdieping van het beroemde Waaggebouw. (DOM 208)
Herberg, ca. 700 m van de Klinnÿr-oever, in een eenzaam môliy-gebied, bij een schaapskooi. Hier komen voornamelijk schaapherders, en gezinnen met jonge kinderen die ook de schaapskooi kunnen bezoeken (wat alleen leuk is als er lammetjes zijn geboren of er schapen worden geschoren). De herberg biedt al vele jaren geen overnachtingsaccommodatie meer, alleen de schaapherders slapen er soms wel. Maar er is eten en drinken in overvloed en je kunt er ook wollen mutsen, truien en vesten kopen. ...
Goed maar enigszins fantasieloos voedsel voor een lage prijs in een ongedwongen ambiance. Dit restaurant behoort tot de keten van Dysse (zie ook advertentie).
Herberg ....
Herberg en pension aan de zuidkant van Aschen. Populair voor bruiloften, verjaardagen en jubilea.
Beroemd restaurant, in 1990 opgericht door Elsa Korelli-Haga, die daar ook kok was.
Herberg. De naam slaat letterlijk op het einde van de weg, en figuurlijk op het einde van het dorp Bôrošy aan de kust, waarvan alleen nog enkele ruïnes over zijn. De herberg is tevens een informatiecentrum over de geschiedenis van dit voormalige vissersdorp.
Zie menukaart in
Zie menukaart in |
Goed restaurant (maar niet altijd uitmuntend), in 1967 geopend door Moffain en Carua Seeteffe-Moëlehhe. De zaak geniet vooral bekendheid omdat Carua (vóór haar huwelijk in 1966 Carua Moëlehhe-Mâff geheten) in 1964 en 1965 kokkin was in het Romus-paleis te Blort, en daarom koning Huron III persoonlijk goed kende. De naam van het restauraunt is dubbelzinning, want kan ook betekenen "De Gekroonde [koning] Huron". Sinds 1999 wordt het restaurant door hun zoon gerund, maar Carua en Moffain vertonen zich er nog graag om een praatje met oude bekenden te maken. Ook leden van het koninklijk huis komen hier wel (incognito) eten (de huidige koning Huron IV herinnert zich haar nog goed toen zij kokkin bij zijn ouders was). Tegenwoordig heeft de menukaart een verrassend modern Europees karakter, maar de prijzen zijn voor Spokanische begrippen niet bepaald aan de lage kant. |
Restaurant in het hotel Ef Gryfes. Een populaire ontmoetingsplek voor de goedbetaalde werknemers bij de bedrijven en instituten in het naburige Ies. Hier vinden veel zakendiners plaats.
|
Gerenommeerd restaurant met een intiem vertrek op de 2e etage dat vaak afgehuurd wordt door diplomaten en politici uit Hirdo. De eigenaar is Ûno Remste-Hâmliy. (DOM 13; RESTANT.DOM)
|
Uitspanning in het bos Afarcal-domenn. Er is een ondiep meertje waar kinderen in rond kunnen ploeteren. Je kan er simpel en goedkoop eten, maar de kwaliteit is matig. De rijk belegde pizza's zijn echter populair bij ouders met kinderen. In principe gaat het etablissement om 8 uur 's avonds dicht, maar in de zomer met mooi weer blijft men vooral in het weekend (veel) langer open. Dan vloeien bier en wijn rijkelijk. In 2018 haalde de uitspanning de landelijke pers omdat de vrolijkheid op een warme zomeravond zo uit de hand liep dat een wethouder uit het naburige Šeftaliy door enkele redelijk aangeschoten vrienden in het modderige meertje werd geworpen. Sindsdien staat er een bord bij de ingang met de tekst "Na 20.00 uur verboden voor wethouders". Een cryptische tekst voor degenen die het verhaal erachter niet kennen.
Uitspanning in het Jopa'i-fôresta. Geliefde locatie voor gezinnen met kinderen uit Puty en Xea om in het weekend een ijsje te gaan eten. Op vrijdag en zaterdag mag er tussen 18.00 en 24.00 uur ook wijn en bier geschonken worden: dan is het een geliefde plek voor volwassenen (opvallend veel vrijgezellen en homo's).
Ouderwetse herberg waar ook eenvoudige maaltijden geserveerd worden. Het etablissement dankt zijn naam aan een ijzeren uithangbord in de vorm van een wild zwijn; het bord is in 1961 gestolen maar de smeedijzeren beugel waaraan het hing, steekt nog steeds uit de voorgevel. Aangezien het bergstadje Berref-belt (760 inwoners) niet op toeristen is ingesteld, houdt de herbergier er nauwelijks rekening mee dat er mensen willen blijven slapen. De herberg is gehuisvest in een donker, uit massieve steenbrokken opgetrokken pand uit de 16e eeuw, met kleine raampjes en zware plafondbalken. De rook van een slecht trekkend haardvuur vermengt zich met sigaretten- en sigarenrook, bier en wijn wordt in stevige volumineuze glazen geserveerd en maaltijden zijn op diepe borden van ruw aardewerk gekwakt.
Op vrijdag- en zaterdagavond zit de herberg stampvol met een gevarieerde selectie van de plaatselijke bevolking. Mannen, vrouwen, kinderen, jong en oud, alles kwebbelt door elkaar en iedereen draagt een traditioneele flaphoed en ruikt naar schapenvet. Op weekdagen komt er hoogstens een "notabele" een glaasje drinken: de dokter, de burgemeester of een mevrouw de advocaat.
Zeer populair visrestaurant aan de haven. Het ziet er wat sjofel uit maar ambiance, voedsel en uitzicht (op zee) zijn voortreffelijk. Als het uitzicht belemmerd wordt door dikke mist, gaan de prijzen omlaag. Dit restaurant was ooit de locatie waar de beroemde slotscène van de musicalfilm Ynel-mirs is opgenomen. (DOM 115)
Goed maar enigszins fantasieloos voedsel voor een lage prijs in een ongedwongen ambiance. Dit visrestaurant behoort tot de keten van Dysse (zie ook advertentie).
Goed maar enigszins fantasieloos voedsel voor een lage prijs in een ongedwongen ambiance. Dit restaurant behoort tot de keten van Dysse (zie ook advertentie).
Herberg bij het dorp Eamiy, midden in de bossen. Een van de weinige idyllische plekjes op het eiland Mantahynne. De herberg staat vol met opgezette dieren. ...
Herberg even buiten Alerita. Nogal rommelige bedoening waar voornamelijk de lokale boeren elkaar treffen. Op zaterdag ook de boerinnen met hun kinderen.
Genoemd in de Amagene 
.
Herberg in de Râx-ager-dunjes, aan een kleine inham die eveneens Ef Gnirra heet. Bij hoogwater kan men hier ook zwemmen, hoewel het water modderig is en een strand ontbreekt. Zoals meestal op Teujan, is ook deze herberg niet echt gezellig, is de voedselkwaliteit matig en de bediening stroef en traag. ...
Bar bij het motel Tâlp-wâljÿ. Een gemoedelijke gelegenheid, al zitten de barkrukken in de vorm van een veel te klein paardenzadel nogal ongemakkelijk. Gelukkig zijn er genoeg fauteuils en banken om je het gemakkelijk te maken. 's Winters brandt er een heus haardvuur en wordt er verwacht dat de gasten het initiatief nemen om er houtblokken op te werpen. Het louche type mannen dat geassocieerd wordt met de Amahaagse onderwereld, wordt hier subtiel geweerd - zij kunnen zich beter vermaken in de andere bar van dit motel, de Tâlp.
Exclusieve bar. Wordt ook wel schertsend Ef Blakker Hâpyja (Het Witte Schaap) genoemd, om het te onderscheiden van het bekende restaurant Ef Doffiy Hâpyja (Het Zwarte Schaap). Tot ca. 1980 werd de toegang geweigerd aan personen die de bar lopend wilden bezoeken; alleen voorrijdende auto's werden toegestaan.
Nogal onpersoonlijke, maar luxueus ingerichte bar in het chique kasteelhotel Riycsa-seert. Er zijn niet alleen barkrukken, maar ook her en der gezellige zitjes en zelfs enkele royale banken bij een knapperend haardvuur (helaas een nepvuur met gasvlammetjes, maar wel met geluidseffecten, die gaan irriteren als na elke minuut weer opnieuw diezelfde knal van een zogenaamd vlamvattend houtblok klinkt). Een opzichtige travestiet die met theatrale gebaren de glazen achter de tap vult, zorgt voor wat leven in de verdere nogal saaie brouwerij. "Ja ik werk hier in De Reu, maar eigenlijk ben ik de teef", pleegt ze te zeggen als het ijs gebroken moet worden. Ze komt niet achter de tap vandaan, want de bediening is voorbehouden aan eigenwijze onervaren jonge obers.
Herberg in het dorpje Ôx-wagen. Genoemd naar de gelijknamige bezienswaardigheid in het naburige bos, te weten een open plek met zeven eiken waarvan de takken in elkaar verstrengeld zitten. Bij de herberg is een visvijver, waar je 's zomers ook kunt zwemmen. In de gelagkamer hangt een groot portret van Inger Knûr, een priester uit Gasky die zichzelf "bisschop van Gasky" noemde, omdat hij (evenals vele andere geestelijken uit deze streek) nooit heeft kunnen accepteren dat het bisdom Gasky reeds in 1787 werd samengevoegd met het bisdom Zest, resulterend in het nieuwe bisdom Asjetto. Inger Knûr was een vaste klant in deze herberg. Hij dronk graag Ierse whiskey en hield van vissen en zwemmen. Op warme zomerse dagen deed hij deze drie dingen tegelijk in de visvijver.
Populaire bar. De naam is een woordspeling, want kan zowel "de gezonde fles" als "de melkfles" betekenen. Elders wordt als adres genoemd: Qustÿrt-lirrotiy. Maar waar dan ??
Voormalig restaurantje (eigenlijk een snackbar) op het landgoed Ef Ludana-jakâms. De eigenaar is omstreeks 1998 plotseling verdwenen. Hij heeft de hele inboedel meegenomen en de beheerder van het landgoed heeft het lege gebouw vervolgens als schuilhut ingericht, in deze onherbergzame streek. Uiteindelijk is het bouwsel geheel vervallen. Alleen wat palen en het dak staan nog overeind.
Gerenommeerd restaurant. Specialiteit: op steenkool gegrilde lamskoteletten met zachtromige kervelsaus. (EGPEEFF.DOM)
Aardig restaurantje in het dorpje Ialefer, met stevige boerenmaaltijden, maar een uiterst trage en stugge bediening. (EGPEEFF.DOM)
Herberg bij de plek waar de Tâfft in de Klinnÿr uitstroomt (vandaar de naam). Hier komen veel mensen om te vissen. Zoals alles in deze bergachtige streek, is ook deze herberg een verwaarloosde en smoezelige bedoening. De herbergier loopt nog geheel in klederdracht en houdt zelfs binnenshuis zijn zwarte flaphoed op.
Herberg langs een eenzame landweg op de vrijwel onbewoonde Kârty-môliy. Vlakbij is het gelijknamige bosmeertje: een geliefde picknick- en visplek.
In het café hangt een replica van een Deense gevelsteen (anno 1766) met een bijbelse tekst (1 Samuel 7:12): "Tot hiertoe heeft de Here ons geholpen". |
De naam van dit café refereert aan de straatnaam ("Schaapsvel-steeg"). Al in 1706 bevond zich op deze locatie een herberg, en daarmee schijnt dit het oudste nog bestaande café in Spokanië te zijn. Al snel na de opening van de Universiteit (in 1729) werd dit de populaire studentenkroeg. Tegenwoordig kunnen de gasten grofweg in drie categorieën worden onderscheiden: de studenten treffen elkaar voornamelijk op de begane grond, aan de voorkant; de professoren en andere universiteitsmedewerkers gaan liever naar de wat chiquer ingerichte eerste verdieping; en mensen die niets met het universitaire wereldje te maken (willen) hebben, vermaken zich in de enorme serre aan de achterkant. Verder is er voor iedereen, met mooi weer, ook nog een terras achter de serre. Het café tapt drie soorten bier van een eigen merk: Qurk (Ram), Lâmbe (Lam) en Efti (Ooi), overeenkomend met respectievelijk het bokbier, de pils en het witbier dat de brouwerij Zeetoffiks in Liyrotyka ook onder andere namen op de markt brengt. |
Restaurant op de eerste etage van het deftige hotel Jabâr-mindistiy aan het Krea-meer. Ook een populaire ontmoetingsplek voor succesvolle, niet onbemiddelde, mensen uit de dienstverlenende en creatieve sector (advocaten, notarissen, architecten, cineasten ed.). Gasten die aan een tafeltje zitten met prachtig uitzicht over het meer, betalen tot zonsondergang een "uitzichttoeslag". Tot ergernis van de meer nationalistisch ingestelde Spokaniër biedt de wijnkaart uitsluitend dure Franse wijnen.
Populaire gay bar. Niet trendy, nostalgisch, cool of anderszins opvallend, maar gewoon gewoon.
Herberg aan de zuidrand van het Kindista-wuma. In het weekend komen er veel dagjesmensen die zich in dit bos vermaken. In de week komen er veel zakenlui omdat de herberg vlak bij de afrit van de autoweg ligt.
Bekende herberg in Ubama, en feitelijk het enige restaurant in dit stadje. Diverse beroemdheden hebben hun naam gekerfd in de dikke plafondbalken, en men hoopt dat president Obama dat ook ooit een keer zal doen (mits hij de naamsovereenkomst tussen Ubama en Obama net zo grappig vindt als de gemeente Ubama zelf). Het oudste deel van de herberg is ooit een grasdrogerij geweest, waar gras van de omringende môliy werd gedroogd om als hooi te verkopen. Omstreeks 1960 zijn de grasdrogerij en het pand ernaast tot één herberg verbouwd. Hoewel de inrichting er 18e-eeuws uitziet, stamt het dus uit de jaren zestig van de 20e eeuw. Het restaurant biedt traditionele kost (veel lamsvlees en vis), de bar heeft de sfeer van een Engelse pub en de hotelkamers zijn sober maar romantisch ouderwets.
In de jaren tachtig aangeprezen als "Specialiteitenrestaurant, op inheemse leest geschoeid", bovenin de Xerdûf-toren (UIS 29). Kennelijk waren de groezelige entree en de muf ruikende trage liften naar de 44e etage een te grote barrière om ongedwongen en ontspannen in dit restaurant te gaan eten. Amahagge had intussen genoeg alternatieven te bieden, en vanaf 1989 profileerde het restaurant zich dan ook als een populaire snackbar "voor kinderen met hun ouders" overdag, en een "familierestaurant met gezellige arrangementen" 's avonds. Hierbij ging het om simpel eten, omlijst met livemuziek, cabaret of goochel-acts. Maar ook deze formule werkte niet goed, en het restaurant sloot na een faillissement in 2003 zijn deuren.
Toen in 2005 de gemeente Amahagge de hele Xerdûf-toren verkocht had aan een projectontwikkelaar die (achteraf) banden bleek te hebben met het Toyota-concern, was het ineens mogelijk om het failliete etablissement om te toveren in een populair Japans restaurant. Nu heet het dan ook "Specialiteitenrestaurant, op Japanse leest geschoeid". De entree is opgeknapt, de liften zijn gemoderniseerd, de toren huisvest talloze innovatieve en succesvolle bedrijven - kortom, er is sprake van een frappante opbloei.
Discotheek met restaurant voor de meer welgestelde dertigers. Het etablissement bestaat al sinds 1966. In de jaren tachtig en negentig was de zaak verloederd en berucht vanwege het drugsgebruik en de vechtpartijen. Na een grondige verbouwing waarbij ook een restaurant werd toegevoegd, is de zaak sinds ca. 1995 weer geheel opgebloeid. Zie ook het historische overzicht.
Herberg aan de kust van de Pândra-fonis. Een simpel, verwaarloosd etablissement in een eenzaam gebied. Het is niet duidelijk of de naam afgeleid is van de straatnaam, of andersom. In ieder geval refereert "de dode vis" aan de armoede in het voormalige vissersdorp Azerche-Pândra: kennelijk werd er meer dode dan levende vis gevangen.
| Café in Amahagge. Bestaat al sinds ca. 1750, maar het interieur stamt uit omstreeks 1900. |
Landelijk gelegen herberg aan het Orana-knurfel. Hier komen veel vissers om in de beek te vissen. ??
Eenzaam gelegen herberg. ??
Landelijk gelegen herberg. ??
Herberg op de hoek van weg 7 en de Krodurâs-weg, in de Ÿrene-duinen. Er loopt een duinpad naar de kust, bij hoogwater kun je hier zwemmen, bij eb is het een modderige toestand. ??
Beste restaurant van de stad, aan de zuid-oost kant van de ringgracht. Men eet traditioneel achter schotten. In het weekend stampvol, maar in de week zo goed als leeg: dan wordt er een bandje met gezellig geroezemoes afgespeeld. (NENO.DOM)
Café in Fonistâ. Genoemd op de voorbeeldpagina van het telefoonboek .
In 1744 begonnen als een voornaam hotel. Tegenwoordig een grand café met restaurantfaciliteiten. Een deftige, sfeervolle gelegenheid waar verzorgde kleding op prijs wordt gesteld. Er worden uitsluitend 4-gangen diners geserveerd waarbij altijd een "wijn-arrangement" is inbegrepen. Alles uitstekend van kwaliteit, perfecte service, redelijke prijzen, maar de gast heeft niet veel in te brengen. (DOM 66)
Herberg met een idyllisch terras, even buiten Jent, aan de oever van de Trendon. Populaire plek voor zakenlieden en politici om te lunchen.
Voormalige gevangenis. Nu trendy restaurant en expositieruimte. De eigenaar is Nôrbert Vercs. (ASJETTO.DOM)
Bekend café in een smal straatje dat met treden afloopt naar het meer.
Voormalig schaft- en wasgebouw voor de arbeiders van de nu gesloopte gasfabriek. Het gebouw is een beschermd monument, en huisvest sinds 2009 een café-restaurant. De sfeer is ietwat oubollig en het publiek is voornamelijk uit de nieuwbouwwijk zelf afkomstig. Het etablissement is ook een geliefde locatie voor bruiloften en partijen.
Zoals alle traditionele wild-restaurants, is ook Ef Littit Liyts een rustieke gelegenheid, met laaiende vuren waarboven reusachtige stukken vlees aan het spit wentelen. Men zit in het half donker onder flakkerende flambauwen, en voedsel wordt opgediend op ruw keramiek en drank in grof glaswerk. Zulke restaurants, of liever herbergen, vinden we voornamelijk in de vrije natuur, aan bosranden en langs oevers van kabbelende beken. Je zou het niet verwachten in een stedelijke omgeving als Hirdo, maar Ef Littit Liyts is een natuurgetrouwe versie van de aloude plattelandsherberg, waar omwille van de authentieke sfeer een aantal eetfiguranten in boerse plunje het vet langs hun kin laten druipen. Het is de bedoeling dat u dit nadoet, en na enige oefening lukt dat ook wel. Lastiger is het om de wijn en het bier uit de mondhoeken te laten siepelen, zonder er geheel onder te raken. Rubensachtige jongedames dragen het geestrijke vocht in grote kannen aan. Opvallend zijn hun geprononceerde achterwerken, die met kussens zijn opgevuld. Wanneer men er op slaat, barsten de dames in luid gezang uit. Let wel, het wordt erg flauw gevonden als u niet wilt slaan, dus laat vooral alle schroom varen. Het zal duidelijk zijn: wie rustig wil eten kan beter naar een ergynne-restaurant gaan, maar wie een avondje aards entertainment wel ziet zitten komt hier aan zijn trekken. Het voedsel is eenvoudig en copieus, maar overigens van prima kwaliteit. Specialiteiten: wintertaling, houtsnip, hertenbout en reigerborst. (DOM 21)
Populair café-restaurant, prachtig gelegen aan het beroemde plein van Mikkon. Met groot, gezellig terras, maar 's zomers wel erg toeristisch. 's Winters is vooral het café-gedeelte druk bezocht (met name studenten en creatieve jongeren). Jarenlang zat er een papegaai te krijsen op een stok midden in het restaurant. Op een gegeven moment kreeg het dier steeds meer zwarte vlekken, en uiteindelijk stierf het aan een vreemde ziekte. Het beest is opgezet en zit nu nog steeds op die stok, mét die rare vlekken.
Het eten is redelijk, niet te duur, en in grote porties. Precies zoals toeristen het verwachten.
"Koffiebar" (cafer-póntel) op de begane grond met eenvoudig restaurant op de eerste verdieping.
Herberg aan de hoofdweg tussen Xôcÿrðamiy en Arestaliy-Motacoque. Tot ca. 1850 was dit een tolhuis. In 1983 is het een herberg geworden. In de tussentijd heeft er een moordenaar gewoond, heeft het jarenlang leeggestaan, is het gekraakt geweest en zat er een illegale wietplantage in. De naam "Mandarina" is een samentrekking van Mândyra en Rina, de voornamen van de herbergier en zijn vrouw.
Café-restaurant in een chalet-achtig gebouw op het brede gazon tussen de rijbanen van de straat. Een populaire uitspanning voor studenten en medewerkers van de universiteit, die hier in de buurt het hoofdgebouw heeft. Het grote terras is met mooi weer altijd stampvol, maar je mag ook op het grasveld zitten met je drankje en hapje. Je kan een speciaal "picknick-arrangement" kopen, bestaande uit belegde broodjes of sandwiches, en een fles wijn, flesjes bier of frisdrank naar keuze. Eten en drank worden in een rieten picknickmand gedaan, je krijgt er een tafelkleedje bij om op het gras uit te spreiden, en dan kun je een plekje op het gazon zoeken.
Herberg in de duinen, tussen de kust en het gelijknamige industriegebied. In de week is dit voor managers van de bedrijven in het industriegebied een geliefde plek om te lunchen en te vergaderen.
Herberg langs de hoofdweg bij de ingang van het natuurreservaat Akâm-pârc. Hier is ook een informatiecentrum voor dit natuurreservaat ingericht, met een zaaltje waar lezingen en dergelijke worden gehouden. De herberg zelf is in rustieke stijl opgetrokken, omringd door een romantische tuin waar je 's zomers ook kunt picknicken. Omdat hier in de buurt veel wijngaarden zijn, verkoopt de herberg voornamelijk wijn uit de streek: een frisse Beaujolais-achtige rode wijn en een frisse rosé-achtige wijn. De herberg heeft slechts 5 kamers om te overnachten. In drukke periodes word je al snel doorverwezen naar pension- en B&B-faciliteiten in Akâm, Cÿrbarâs en Noniy.
Bekend café in Trunschen. Hier niet de keiharde, onaangenaam zittende houten banken langs de muur die (letterlijk) zo'n vast bestanddeel zijn van de Spokanische bars, maar goed gevulde zachte pluchen kussens, waarin de gasten graag en lang doorzakken. (DOM 124)
Restaurant bij afrit 33 van autosnelweg M2, en daarom met het karakter van een wegrestaurant. Een nette, moderne inrichting, maar maar weinig sfeervol. Het eten is goed van kwaliteit maar weinig fantasievol. De bar is alleen toegankelijk voor mensen die er ook willen eten. Met deze restrictie probeert men te voorkomen dat dronken militairen uit de naburige kazerne de tent afbreken, wat vooral op vrijdag- en zaterdagavond een serieus risico is.
Redelijk goed restaurant behorende bij het gelijknamige hotel.
Oud café in het centrum van Hirdo, vanaf ca. 1962 de ontmoetingsplek voor schrijvers en dichters. Zij hebben hier een stamtafel die zich van alle andere tafeltjes onderscheidt door een tutterig tafelkleed (zeer ongebruikelijk in Spokanië!). Het meer algemene woord voor "molenwiek" is zâlft, maar omdat dit ook "onbeschofte vent" kan betekenen, werd dit woord minder geschikt geacht als cafénaam. Vandaar dat er voor de minder gebruikelijke term môjôl-zelfÿ is gekozen. Zie verder het bestand Literatuur onder "Ef Salonn".
Restaurant aan de rand van het bos Crilletea. Uitvalsbasis voor bos- en duinwandelingen. Overdag heerst er een gemoedelijke sfeer met wandelaars en natuurgenieters. De lunchkaart is eenvoudig en redelijk van prijs. 's Avonds komen wat formelere dinergasten. Nu is het menu van hoge kwaliteit en dito prijs. Vanwege het duin- en bosgebied zijn haas, konijn, fazant, hert en ree vaste "gasten" op het menu. Bij mooi weer kun je romantisch buiten zitten op het terras aan de rand van het bos.
Voormalig restaurant. Ging in 1986 failliet. Het pand is toen samengetrokken bij nummer 10, waar de ZoGA reeds was gehuisvest. Ef Muriy At is genoemd in een advertentie in de Amahâkšo .
Redelijke intieme bar in het chique kasteelhotel Riycsa-seert. Het doet denken aan een Engelse pub en het is er nogal donker. Je kan je er romantisch verschuilen achter de schotjes die tussen de tafeltjes staan. Er werkt een barman die uitzonderlijk nors overkomt, maar op de juiste momenten blijk geeft van een grote dosis droge humor. Het is helaas typisch Spokanische humor, die niet altijd goed overkomt als hij dat met zijn steenkolenengels aan buitenlandse gasten verkoopt, zeker niet als het Amerikanen of Zweden zijn.
De naam drukt iets van geborgenheid uit, maar refereert ook aan de kleding van de monniken die vroeger in het klooster van Hajofese woonden. Het restaurant is tenslotte gevestigd in 4 oude
Monnikshuizen die tot één pand zijn samengevoegd.
's Zomers zit het restaurant stampvol toeristen en wordt men alleen toegelaten als men gereserveerd heeft. Het eten is niet slecht, maar de sfeer is massaal en de obers hebben haast. 's Winters heerst er een serene rust en doet de kok zijn best om het publiek te trekken met interessante culinaire experimenten. (DOM 54)
Café in Fonistâ. Genoemd op de voorbeeldpagina van het telefoonboek .
Restaurant in Fonistâ, behorende bij het gelijknamige hotel. Genoemd op de voorbeeldpagina van het telefoonboek
.
Herberg in het Rôfta-woud. Uitvalsbasis voor (lange) boswandelingen. Er is hier ook een tramhalte.
Restaurant en bar, behorende bij het gelijknamige hotel.
Eenzaam gelegen herberg bij een schaapskooi met een meertje (vandaar de naam). Vanuit de boswachterij bij het nabijgelegen Tesen-kibâs-woud worden excursies georganiseerd die ook deze herberg aandoen. Het is een geliefde overnachtingsplek voor wandelaars en ruiters die graag door dit eenzame môliy-gebied trekken. De herberg biedt goedkope, smakelijke boerenmaaltijden, vergezeld van royale glazen bier of wijn. Zowel de toeristen als de lokale schaapsherders weten het voedsel en de drank hier te waarderen. Uiteraard staan lamsbout en schapenbrûe hier prominent op het menu. De waardin bakt ook de heerlijkste cakes en pies, iets wat ze geleerd heeft in de tijd dat ze in Engeland woonde.
Herberg aan de oever van de beek de Wint. In de week een populaire bestemming voor lunches en zakelijke afspraken van de mensen uit Ies. In het weekend populair voor gezinnen met kinderen uit Seertzeekoles. De naam ("De Natte Hinde") herinnert aan een hert dat hier ooit uit de beek is gered. Met een visvergunning kan je hier ook in de beek vissen, maar de kans is klein dat je iets interessants vangt. De nabijgelegen schaapskooi is altijd een leuke attractie voor kinderen.
Populaire studentenkroeg op Mikkon, bekend om zijn sterk hellende vloer. Voor Spokanische begrippen is de omzet van bier in dit café zeer aanzienlijk: terracotta pullen met Noziyk, Ef Krupel Blof, Heineken en Guinness worden hier in rap tempo geledigd. (UIS 55)
Hollands café van Nederlandse eigenaar bij het dorpje Sinto-Ana-Plaju; voor Spokaniërs is het witte koffiekopje met oor en op een schoteltje zeer bijzonder, evenals het speculaasje dat je erbij krijgt. Verder kan men hier een authentieke uitsmijter eten. (UIS 84)
Uitspanning aan een pad tussen Polefi-Jariâlo en Ÿrowytte, aan de rand van een bos en omgeven door een weiland. Hier komen ook veel bezoekers van het nabijgelegen openluchtmuseum.
Herberg, idyllisch gelegen aan de oever van de Uzenn, even buiten Lasy. Er is ook een visvijver die in verbinding staat met het beekje. Een visvergunning kun je kopen in de herberg.
Herberg aan een eenzame weg in een uitgestrekt landbouw- en veeteeltgebied. Er is een visvijver, waar je ook kan zwemmen. Maar vissers houden niet van zwemmers omdat ze de vis wegjagen. Een specialiteit zijn de braadworsten en gehaktballen met patat.
Grand café in het voormalige Prinselijke Paleis (Prensjej-korsám) dat tegenwoordig een museum annex conferentie-oord is.
Specialiteitenrestaurant in het voormalige Prinselijke Paleis (Prensjej-korsám) dat tegenwoordig een museum annex conferentie-oord is.
Herberg bij zweefvliegterrein Leeserf.
Redelijk duur en deftig restaurant, maar altijd goed bezocht omdat het midden in de wijk met ministeries en andere overheidsgebouwen ligt. Hier komen veel politici en hogere ambtenaren eten, veelal op kosten van de belastingbetaler. Tussen 12 en 14 uur is het een populaire gelegenheid voor uitgebreide lunches. Zonder reservering is er vrijwel nooit plaats. Het restaurant is aangegeven op de plattegrond van deze wijk.
Authentieke visserskroeg in het gehucht Eðiy. Men kan hier alleen bier, likeur en Ierse whiskey krijgen, en als een toerist om frisdrank vraagt krijgt hij een glas zeewater. Als men deze grap sportief opvat krijg je de echte frisdrank gratis (altijd Tomo of mineraalwater, en beslist geen Cola want dat komt uit dat "verdorven Amerika"). (DOM 79-80).
Eenzaam gelegen herberg in het Pajt-riffô-wuma, een bosgebied dat deel uitmaakt van de Jelðe-duinen. Hier komen voornamelijk wandelaars en jagers. Vanaf de herberg loopt er een pad door het bos, langs een moerasgebiedje en de Pajt-oever. Helaas houdt het pad abrupt op bij de grens van het natuurreservaat Mariy-Dunjes. De herberg-eigenaar en ook de gemeente zouden graag zien dat het pad door het natuurreservaat werd doorgetrokken tot aan de overige wandelpaden in dit gebied. Om onduidelijke redenen wil de beheerder van het reservaat hier niets van weten.
Goed maar enigszins fantasieloos voedsel voor een lage prijs in een ongedwongen ambiance. Dit restaurant behoort tot de keten van Dysse (zie ook advertentie).
Restaurant in 1985 gebouwd aan de rand van de stad, met schitterend uitzicht over zee. Het was de bedoeling dat dit restaurant langzaam zou ronddraaien, maar door een technisch mankement nam het eens in snelheid toe waardoor er een aanzienlijke ravage ontstond en enkele mensen gewond raakten. Daarna is het restaurant stilgezet, en sindsdien heeft het nooit meer gedraaid. De grote attractie is nu het voortreffelijke voedsel voor een zeer redelijke prijs. (RAREBOUW)
Dorpscafé. Profiteert van de vele wandelaars en de bemiddeling bij de oversteek met de pont over de Lajecô.
Herberg aan de weg tussen Xôcÿrðamiy en het vliegveld. Hier stopt ook de interlokale tram. Rynntos is het dialectische woord voor "ontmoeting". De herberg is populair bij sportvliegers en parachutespringers, die van het naburige vliegveld gebruikmaken.
Voormalig pand van het plaatselijke wijngilde. De oudste plafondbalken en lambriseringen dateren uit de 15e eeuw, maar het geheel wekt de indruk van een 18e-eeuws gebouw. Het is een van de populairste eethuizen annex kroeg voor de studenten in Zest, en in de kelder (waar ooit grote hoeveelheden wijn werden bewaard) is nu een galerie.
Je kunt er goed en goedkoop eten, maar de kaart is beperkt; het is er altijd stampvol en zeer rokerig (anno 2015 is er (nog) geen algeheel rookverbod in de Spokanische horeca).
Eenzaam gelegen herberg waar de stamppot-van-de-dag met nadruk wordt aangeprezen. Als je iets anders wil eten, is er een menukaart met enkele simpele gerechten. Inrichting, drank, voedsel en bejegening zijn erg traditioneel, om niet te zeggen orthodox ergynisch. Daar deze herberg de enige eet- en drinkgelegenheid in een verder nogal doods landbouw- en tuinbouwgebied is, heb je verder weinig keus.
Trendy restaurant in een oude elektriciteitscentrale (Fu-sentraliy). De oorspronkelijke (verwaarloosde) inrichting is zo goed als intact gelaten. Het restaurant is een initiatief van de bekende restaurateur Lerdu Bûlfer-Pacelane. Het etablissement is in september 2001 met een groots vuurwerk geopend. (CRONA.DOM)
Tientallen jaren lag er tussen het centrum en het Amahagge-kanaal, langs de spoorlijn, een verwaarloosd weiland waar de jaarlijkse kermis en nog wat andere evenementen gehouden werden. Het gemeentebestuur kon maar geen beslissing nemen wat er met dit braakliggende terrein moest gebeuren. Maar tegenwoordig bevindt zich hier dus het prestigieuze en architectonisch zeer geslaagde winkelcentrum New City. Aan de oever van de gekanaliseerde rivier verrees een enorme zilverkleurige koepel, die vooralsnog (stand 2004) voor het grootste gedeelte leeg staat, maar vanwege het perfecte restaurant met een schitterend uitzicht over het water trekt de koepel toch nog veel publiek. Dit is het modernste restaurant van Liftka, en in Amahagge zelf kun je er bijna niet omheen om hier je belangrijkste zakendiner te reserveren. Het is kortom al direct na de opening in augustus 2002 de meest populaire en trendy eetgelegenheid in de "betere klasse" geworden. De forse prijzen staan ook in dollars en euro's vermeld en eigenlijk wordt er verwacht dat je met een buitenlandse creditcard betaalt. Geen wonder dat The Silver Dome in de zakenwereld meer zegt dan Ef Šifer Lanko!
Café-restaurant waar een reeks "zilveren" harnassen als een balustrade het café-gedeelte van het restaurant-gedeelte scheidt. Deze harnassen in het gelid komt bij velen nogal agressief of luguber over, maar je kan er ook de humor van inzien. 's Zomers kun je ook op het dakterras dineren, met een adembenemend uitzicht over de Trendon.
Het café-gedeelte is op donderdagavond geliefd bij mensen uit de reclamewereld, en op vrijdagavond bij gemeenteambtenaren en politici. Op andere dagen is de sfeer minder incrowd-achtig. Het restaurant is niet erg goedkoop maar wel erg goed: originele gerechten, vlotte en ontspannen bediening. Neem wel een aanbevolen menu en laat de kaart met afzonderlijke gerechten liggen.
Eenzaam gelegen herberg aan de oever van de Soet en aan de rand van het Soet-fôresta, enkele kilometers ten zuiden van Mitâ. Een geliefde uitgaansplek voor mensen uit Mitâ, Plefô en Bref.
Eenzaam gelegen herberg op de driespong van het Kryos-pât en weg 75, midden in een kaal môliy- en landbouwgebied, bij de buurtschap Ÿjalos-zeces. Een nogal troosteloze locatie waar voornamelijk boeren en schaapherders elkaar ontmoeten met veel whiskey, bier en vette stamppot. Een goedkoop glas wijn of een schaaltje groente wordt hier al als uiterst decadent beschouwd.
Bar in het motel Main-hent-râsen. Het thema is hier "verkeer", wat wil zeggen dat de tafelbladen ronde en driehoekige verkeersborden zijn, er diverse verkeerslichten van groen op geel op rood staan te springen en de wanden voor een deel behangen zijn met antieke verkeersborden en nummerplaten. Deze antieke verzameling is op zich de moeite waard, want er schijnen zeldzame en kostbare exemplaren bij te zijn. Banken en stoelen hebben een zwart-wit gestreept patroon waarmee gerefereerd wordt aan zebrapaden. Als de barkeeper een lollige bui heeft (of van mening is dat de gasten zo'n bui hebben) laat hij de sirene van een politie- of brandweerauto schallen, waarbij de bar door blauwe zwaailichten wordt beschenen. De bar biedt een aantal bijzondere cocktails aan, met namen als râk (lekke band), nâburâge (lege tank) en frûx bôrât (kapotte uitlaat).
Café-restaurant, behorende bij het hotel Exelšor. De naam verwijst naar de mensen die zich op stelten door de stad begeven als de Prek buiten zijn oevers is getreden en de lage binnenstad onder water staat. Het restaurant is tamelijk deftig, en het personeel benadrukt dat helaas door zich humorloos, stug en afstandelijk te gedragen.
Herberg aan de zuidkant van het Krôperne-fôresta. Een populaire uitvalsbasis voor wandelaars. De herbergier verzamelt spaarpotten, en in de gelagkamer is een collectie van een paar honderd stuks te bewonderen. In Spokanië is het niet de gewoonte om in een café of restaurant een fooi te geven, maar als je wat geld in een van de spaarpotten wil gooien, mag dat.
Gerenommeerd restaurant in het clubhuis van de Kindisiy Saile-clup (KSC) op een pier in het Pûlpoem-meer. De mahoniehouten lambrizeringen, smeedijzeren wandlampen en met koper ingelegde palissander meubelen zijn afkomstig van het trotse vlaggeschip SS Kindis Huronka (lijndienst Bôrâ--New York 1884-1964). Chefkok is Keeche Feldariy-Weena. Het restaurant is voor iedereen toegankelijk (en vormt een bron van inkomsten voor de Zeilvereniging). De rest van het clubhuis is alleen voor leden. (UIS 77-78)
Beste restaurant in Xea. Niet te verwarren met het culturele centrum Ef Tult in dezelfde stad. Zowel het restaurant als het culturele centrum is in het bezit van de onroerendgoed-exploitant OB Nânkos TC in Gret. Maar de manager van het restaurant is Govert Matisoff.
Herberg aan de oever van de Knigta-fonis. Op deze plek is het water niet toegankelijk, maar ten noorden en ten zuiden van de herberg zijn mooie badstranden. Dit is een toeristische regio en in de herberg komen veel gasten van de campings in de buurt.
Herberg aan de oever van de Prâg, even buiten Abenatoðâ, midden in een wijnbouwgebied.
Café-restaurant in hotel Ef Blakker Py (De Witte Ekster), ook toegankelijk voor niet-hotelgasten (maar hotelgasten mogen tot ver na sluitingstijd blijven doorzakken).
Het eten is traditioneel (veel brûes, lamsvlees en vis), maar je krijgt er wel een ruime hoeveelheid goed bereide groente bij.
Herberg bij het dorp Tâst, aan de voet van Koffon Vôlcano (Dode Vulkaan), een voormalige vulkaan die al minstens 100.000 jaar niet meer actief is, maar wel een toeristische trekpleiser is. Vanaf de herberg loopt er een zigzagpad naar de top (120 m).
Voormalige herberg in het dorp Tâlbyre. De laatste eigenaar is in 1950 overleden, het gebouw raakte in verval en is omstreeks 1960 gesloopt. De naam leeft nog voort in de naam van de tramhalte. Ook het Weinô-pât (Wijnpad) dat vanaf Amahagge naar Tâlbyre liep, herinnert aan de herberg. Dit pad houdt nu halverwege op, en het restant in Tâlbyre heet nu Lelpiru Weinô-pât (Andere Wijnpad). ??
Traditioneel Spokanisch (ergynisch) restaurant, geopend in 1972 (tot die tijd was hier de discotheek Nonâf gevestigd). Onvervalste ergynne-restaurants lijken met de toenemende ontkerkelijking steeds minder bestaansrecht te hebben. Alleen in het orthodoxe oosten van Spokanië kunnen zulke eetgelegenheden zich goed handhaven. Maar ook Ef Xobina-abôlg is en blijft een populaire zaak - al bestaat de klandizie steeds meer uit nieuwsgierigen die aan den lijve willen ondervinden hoe religie en eten hand in hand gaan, dan uit strenge gelovigen die
verder eigenlijk geen alternatief hebben.
Besef wel dat het hier om een eetcultuur gaat, waarbij smaak of voedingswaarde ondergeschikt zijn aan de wijze waarop men zijn voedsel verorbert. Men doet dit achter schotjes of gordijnen, want voor ergynisten is eten een welhaast onkies gebeuren, omgeven met pruderie. Ook de bediening vindt plaats met zedig neergeslagen ogen. Men eet uitsluitend met een lepel, en gelovigen worden in de gelegenheid gesteld om bij een altaartje te danken. Al het vlees en de vis is afkomstig van dieren die ritueel zijn geslacht, en de groente is gezaaid bij volle maan. Men kan stellen dat
het een ergynne-variant is van een koosjer restaurant.
Ten slotte, ook het betalen gaat op tamelijk rituele manier. Het wordt onkies gevonden als men om de rekening vraagt. U blaast de kaars op uw tafeltje uit, en dat is voor het bedienend personeel het teken om de nota te brengen (mocht het personeel niets in de gaten hebben, roep dan iemand en wijs op de gedoofde kaars). De nota zit in een houten kistje waarin u ook het geld doet. In een land waar het gebruik van creditcards en betaalpasjes toch al als aanstellerig snobisme wordt beschouwd, zijn zulke moderne betaalmiddelen in een traditioneel restaurant natuurlijk al
helemaal taboe. Het wisselgeld wordt in het kistje teruggegeven, en het is absoluut onbeschoft om hierin een fooi achter te laten. (DOM 20)
Restaurant in Tjempse stijl met een mediterrane keuken waar de olijfolie overvloedig vloeit. Wordt gerund door de bekende onderwatercineast Moffain Lerdu en zijn vrouw. (REST4.DOM)
Restaurant in het motel Ef Vÿr Piramitts. Een immense zaal, waar in het midden een groot watermolenrad in de lucht staat te draaien. Er wordt enige privacy gegarandeerd door schots en scheef staande schotjes met struikgewas en grappige led-verlichting tussen de tafeltjes. De bediening is gladjes en perfect, het eten is matig tot niet slecht en de prijzen zijn redelijk. Het is allemaal erg Van der Valk-achtig.
Bar met een Spaans-mediterrane sfeer in het hotel Mâclajoh op het gelijknamige eilandje. Hier kom je alleen binnen in "nette" kleding (dus géén bikini, zwembroek, korte broek, sandalen of bloot bovenlijf!), je drinkt er cocktails en wijn, en eet er tapas en olijven. In het toeristenseizoen is er vaak livemuziek, meestal een sentimentele Spanjaard die half huilend droevige liederen zingt met een nogal dunne gitaarbegeleiding. Vergelijk ook de andere bar (Ef Delfenn) van het hotel.
Herberg langs de "provinciale weg" tussen Quitas-Olas en Leeserf, in het dorpje Akarmonne (nog geen 100 inwoners). Dankzij de strategische ligging en de prachtige natuur rondom is dit een geliefde plek om te eten en te slapen. Zoals te verwachten in dit orthodox-Pegrevische deel van Spokanië, biedt de menukaart voornamelijk traditionele, voedzame gerechten: veel lamsvlees van de môliys en vis uit de Kjoep-straat en de rivieren in het binnenland.
Het etablissement wordt gerund door een vriendelijke, maar ietwat afstandelijke familie: een echtpaar met drie zonen en drie dochters, die alle weer hun partner en kinderen hebben. De artistieke kant van de familie biedt olieverfschilderijtjes en keramieken beeldjes in de herberg te koop aan; enkele meer technisch aangelegde schoonzonen en neven houden wat jeeps aan de praat waarmee herberggasten excursies naar interessante locaties in de omgeving kunnen maken, zoals de Refsâfmonne-vluchttunnel.
Het dorp Myss (900 inwoners) ligt halverwege Amahagge en de forensenstad Tarina, waar veel mensen wonen die in Amahagge werken. Myss heeft daarom het karakter gekregen van een - zij het ietwat afgelegen - buitenwijk van Tarina. Het toenemend aantal kleine bedrijfjes die economisch afhankelijk zijn van het bedrijfsleven in Amahagge, en de daarmee gepaard gaande opbloei van de middenstand verklaren waarom ook het horecaleven in dit dorp tot bloei kan komen.
Fa'i-stovy is een goed voorbeeld van een succesvolle horecaonderneming die profiteert van het forensenverkeer tussen Tarina en Amahagge. Het restaurant is vernoemd naar de voormalige veemarkt in dit dorp die gehouden werd op het plein waaraan het restaurant nu gelegen is. De eigenaar-kok van Fa'i-stovy verwerkt uitsluitend verse en, als het even kan, zelf verbouwde producten in zijn gerechten. Een uitgestrekte moes- en kruidentuin achter het restaurant staat garant voor de versheid en de biologische puurheid. Vlees en vis worden betrokken bij lokale boeren en vissers die hun producten direct bij het restaurat afleveren, zonder tussenkomst van de groothandel.
Een Spokanisch restaurant dat op deze wijze met "pure" producten ook "pure" gerechten aanbiedt, is eigenlijk niets unieks, want de meeste herbergen en restaurants buiten de steden hebben altijd al zo'n traditie gekend. Maar dat zijn meestal toeristische trekpleisters waarbij ook een groot gehalte aan "primitiefheid" aantrekkingskracht uitoefent.
Fa'i-stovy onderscheidt zich doordat het deze "pure" benadering weet te bieden in een stedelijke ambiance die zich niet richt op romantisch ingestelde toeristen, maar op de moderne stadsmens die in een cultuur leeft waar aandacht is voor gezond maar ook goed leven.
Restaurant bij het veerhaventje van Mâclajoh. Dit eiland is een toeristengebied zonder dorpen of steden. Hoewel ook de camping en de miniatuurstad Beltsÿrt een restaurant hebben, is Ferry toch van de betere soort, waar ook het minder "volkse" publiek (in korte broek en met krijsende kinderen) graag komt. Je kan er heerlijk mosselen eten en ook de wildgerechten zijn niet te versmaden (fazant, konijn, haas en ree uit de duinen van dit eiland). Houd er rekening mee dat het restaurant zo'n half uur voor het vertrek van de veerboot stampvol kan zitten met koffie- en bierdrinkende mensen die op de boot zitten te wachten.
Herberg te midden van de wijngaarden. Het scheefgezakte pand met eikenhouten plafondbalken en donkere geprofileerde lambriseringen verraadt een grote ouderdom. Inderdaad bestond deze herberg al omstreeks 1730, maar toen was er nog geen sprake van wijnbouw in deze streek, en de herberg zal toen ook wel een andere naam gehad hebben. Tegenwoordig biedt de herberg een keur aan regionale wijnen - met stevige prijzen. Als je iets anders wil drinken, wordt dat met zichtbare tegenzin geserveerd. De herberg is regelmatig gereserveerd voor bijeenkomsten van begrafenisgasten als er op de naburige begraafplaats iemand ter aarde is besteld.
Grand café, geopend in 2005, in een voormalige kleermakerij. De naam Fire is een woordspeling: enerzijds is het Engels, en refereert het aan de naam van de straat (Brede Vuurpad), anderzijds betekent het Spokaanse werkwoord fire "janken" (van een hond). Het café bestaat uit twee verdiepingen, en op de bovenste kun je ook eenvoudig eten: kleine gerechten maar van uitstekende kwaliteit. Het is een geliefde plek voor de lunch. In tegenstelling tot de meeste horecagelegenheden op Mikkon is dit geen typische toeristenzaak.
Anders dan de naam doet vermoeden, is dit geen typisch visrestaurant, maar gewoon het enige restaurant in dit vissersplaatsje op Teujan waar ook toeristen zich thuis zullen voelen. Bij gebrek aan redelijke cafés in Eratiyft heeft dit restaurant ook een café-afdeling waar je wat kunt drinken zonder er te hoeven blijven eten.
Bedenk wel dat heel Teujan, en dus ook Eratiyft, niet erg op toeristen is (in)gesteld zodat kwaliteit en gastvrijheid niet altijd even vanzelfsprekend zijn. In Fisa word je ietwat afstandelijk maar begripsvol bediend. Het menu is traditioneel: veel brûes (zowel vlees als vis), maaltijdsoepen en vruchtengebak na. Bier en cider hebben hier de voorkeur, maar er is ook een beperkte keus uit witte en rode wijn van onbestemde herkomst.
Een deel van het restaurant is speciaal ingericht voor ergynne-gelovigen die het op prijs stellen om achter schotjes te eten. In het andere deel eet je gewoon "en plein public".
Herberg in het uitgestrekte Sinto-Mateus-bos, aan de oever van de beek de Ðâmpi. Met een visvergunning kan men hier ook op onder meer forel vissen.
Grand café, geopend in 2004. Tussen 1978 en 1991 was hier de discotheek Flash-45 gevestigd.
Herberg aan bosrand bij meertje met dezelfde naam. Populaire uitgaansplek voor gezinnen uit Tenkô en Eon.
Bar en discotheek. Zeer populair in de jaren zeventig. Tegenwoordig een beetje armoedig, maar aantrekkelijk voor jongeren die van heavy metal houden. Zie ook het historische overzicht.
Modern restaurant annex bar met hoofdzakelijk een gay publiek.
Paviljoen met groot terras aan een vijver in het fraaie Celf Hûnt-pârc. Een uitgebreid aanbod aan drank, en een eenvoudige menukaart. ...
Restaurant bij het gelijknamige hotel, gelegen op de meest zuidelijke punt van Spokanië. Het hotel opende in 2004 zijn deuren, maar het restaurant kon pas een jaar later geopend worden omdat de gemeente (Teta) lastig deed over een aantal vergunningen. De lokale kranten hebben uitgebreid verslag gedaan van de tegenwerking van enkele ambtenaren omdat die bang waren dat dit nieuwe restaurant een bedreiging zou vormen voor de bloeiende horeca in het stadje Teta zelf. Uiteindelijk valt die bedreiging mee want het restaurant loopt nog steeds niet goed.
Herberg, eenzaam gelegen op de Xânsa-vlakte, bij het kruispunt met de Korda-weg, op de grens met de gemeente Metie, waar opvallend veel ongelukken gebeuren.
Uitspanning/café in het Lomala-fôresta. 's Zomers een geliefde pleisterplaats voor ruiters, fietsers en wandelaars. Op het grote terras en de omliggende gazons is ruimte voor veel gasten, maar binnen lijkt het meer op een dorpscafétje: alleen een bar en enkele muurbanken (maximaal 30 personen). Geen tafels, krukken of stoelen. Om ook in de wintermaanden van klandizie verzekerd te zijn, organiseert het café wijn- en whiskyproefavonden. Ook kan de zaak gehuurd worden voor bruiloften, partijen en zakenrecepties. Alleen op vrijdag en zaterdag zijn "normale" open dagen.
Café, meer een oude herberg. Uit een oud document blijkt dat dit etablissement al in 1733 bestond. De huidige eigenaar doet er veel aan om het oude karakter te bewaren. Zo wordt de zaak verlicht met olielampen, kun je er alleen contant betalen (dus niet pinnen!) en is verder elke vorm van elektronica taboe (dus niet mobiel bellen of spelen met je smartphone). Het café heeft ook geen vaste telefoon, maar de eigenaar is wel via zijn mobieltje te bereiken - al zal hij dit nooit zichtbaar in het café gebruiken.
Ondanks alles ontkomt hij niet aan moderne regelgeving en moet hij sommige elektrische dingen toch accepteren, zoals het groen verlichte bordje boven de uitgang, de brandmelders, de koelkasten, de magnetron enzovoort.
Typisch gay restaurant; haveloze inrichting, pretentieloos eten, kittig personeel en in het weekend treedt er een travestiet met zwoele liedjes op; zie ook gayhirdo.htm.
Herberg, gelegen aan de beek Ðivve-knurfel. Deze herberg is een van de weinige aardige horecagelegenheden in dit nogal grauwe industrie- en mijnbouwgebied. Hier komen veel vissers die proberen iets te vangen in de beek, maar er zit helaas weinig vis in dit veelal modderige stroompje.
Herberg, gelegen aan een idyllisch meertje (Hoflâp-ses), met de 184 meter hoge heuveltop Hoflâp-agru op de achtergrond. Vertrekpunt voor wandelaars. ...
Discotheek, ook veel avonden met livemuziek. Geopend in 1967, en daarmee (anno 2015) een van de oudste nog bestaande discotheken in Spokanië. De zaak wordt geregeld gemoderniseerd en aangepast aan de laatste trends. Zie ook het historische overzicht.
Herberg. Er loopt een langeafstandswandelpad langs, en aan de rand van een grazige weide is een visvijver waar je ook kan zwemmen.
Een herberg waar paarden en honden meer vertroeteld worden dan hun baasjes: de paarden in de belendende stal, en de honden in de herberg zelf. De kaart met hondenmenu's is veelbelovend, en honden die aan tafel met het mensenmenu mee-eten, worden glimlachend gadegeslagen. De tijd dat bijna iedereen een herberg met zijn paard of paardenkar aandeed is voorbij, dus lang niet elke gast zal dit "vervoermiddel" in de stal hebben staan. Maar om je te laten vergezellen van een of meer honden lijkt welhaast verplicht. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het een nogal rumoerig en onrustig gedoe is in de herberg. Als de talloze honden niet eten, houden ze zich wel met elkaar bezig.
Café, genoemd naar de vorige eigenares Elsine Tallamen. Zij is in 1993 overleden, maar gelukkig heet haar dochter ook Elsine, dus de cafénaam klopt nog steeds. Het café is een smalle, diepe pijpenla, met halverwege twee treden omhoog. Het is de bedoeling dat toeristen en anderen die Elsine niet kent, vóór het trapje blijven. Alleen de stamgasten mogen het achterste gedeelte bezoeken. Hier heerst een gemoedelijke sfeer onder beschonken vrienden en vriendinnen die elkaar met subtiele kwinkslagen en filosofische beschouwingen alert houden. Buitenstaanders zullen direct begrijpen dat ze zich beter in het voorste gedeelte kunnen vermaken, en als ze dat niet begrijpen, wordt hun dat wel subtiel duidelijk gemaakt door de stamgasten of door Elsine zelf.
Eenvoudig café annex kruidenier in het gehucht Heness, dat voornamelijk leeft van de toeristen die de grotten van Jajes komen bezoeken. (UIS 20).
Eenvoudig, gezellig restaurant. Redelijk geprijsd, goed eten. Maar gezien de locatie (op Mikkon) wel toeristisch.
Populair café met het karakter van een "bruine kroeg". Het café wordt al in 1828 genoemd in een gemeentelijk document, maar waarschijnlijk is het nog wel wat ouder. Het is niet duidelijk waar de naam naar verwijst, maar in ieder geval vanaf ongeveer 1930 zijn er inderdaad altijd een hond en een kat in het café aanwezig. Het café is zowel op de begane grond als op de eerste verdieping. De binnenplaats erachter is een terras, maar velen geven de voorkeur aan het balkon aan de voorkant, want dan heb je een prachtig uitzicht over het eindpount van de gracht, dat meer de vorm van een grote vijver met een eilandje heeft. Velen vinden dit het mooiste stukje van het centrum van Amahagge. Het deel op de begane grond is altijd behoorlijk rumoerig, maar de eerste verdieping is overdag populair bij vooral zakenmensen en studenten die iets te bespreken hebben. Sinds ongeveer 1990 kun je er ook lekkere hapjes eten (aangeprezen als Spaanse tapa's). Vóór die tijd moesten de klanten zich tevreden stellen met wat oudbakken chips of een uitgedroogd stukje kaas.
Populair grand café. Zie beschrijving.
Herberg aan de Eent. Hier komen voornamelijk de bewoners uit Lapoâ en Munuâ, niet alleen om te eten en drinken, maar vooral ook om in de Eent te vissen.
Restaurant, geopend in april 2009. De eigenaar is tevens de kok die voortreffelijke gerechten weet te bereiden. Hij heeft goed begrepen dat de beter gesitueerden uit Amahagge en Xemân graag eens op een idyllische plek aan de kust in een leuk provinciestadje willen eten. Maar helaas heeft hij niet zo goed begrepen welke gebruiken er in de Spokanische horeca gangbaar zijn. De serveersters hebben strenge instructies gekregen om, alvorens de menukaart aan de gasten te overhandigen, eerst omstandig uit te leggen wat er op de kaart staat te lezen. "Ja, dat kan ik zelf ook wel lezen", denkt de gast dan. Als de gerechten worden geserveerd, dient het personeel opnieuw omstandig uit te leggen wat de gast zoal op zijn bord zal vinden. "Ja, dat weet ik al want dat heb ik immers besteld", denkt hij dan.
Ook suggestieve vragen als "zal ik u nóg een fles wijn brengen" worden door de gasten niet erg op prijs gesteld. Vaak leidt dit ertoe dat men juist alleen maar mineraalwater bestelt, want als gast wens je natuurlijk geen zaken opgedrongen te krijgen.
Maar ondanks dit nogal onbeholpen optreden van het personeel is het hier altijd stampvol. Reserveren gewenst.
| Twee cafés met dezelfde naam, praktisch hetzelfde interieur en bijna hetzelfde telefoonnummer. Beide in een smal straatje in het centrum van een universiteitsstad. Het café in Amahagge is geopend in 1865, dat in Zest in 1868. De naam "Iynk & Kornin" is bij het café in Amahagge omstreeks 1930 in zwang gekomen toen dit de ontmoetingsplaats voor journalisten, uitgevers en schrijvers werd. In Zest lag het accent meer op wetenschappers, hoewel ook hier relatief veel uitgevers en schrijvers aanwezig zijn. Toen de eigenaar van het café in Amahagge ook het café in Zest overnam (in 1955), wilde hij er een Amahaagse kopie van maken. |
Bar van het deftige hotel Jabâr-mindistiy aan het Krea-meer. Ook een populaire ontmoetingsplek voor succesvolle, niet onbemiddelde, mensen uit de dienstverlenende en creatieve sector (advocaten, notarissen, architecten, cineasten ed.). Er wordt hier veel dure champagne gedronken.
Goed maar enigszins fantasieloos voedsel voor een lage prijs in een ongedwongen ambiance. Dit wildrestaurant behoort tot de keten van Dysse (zie ook advertentie).
Redelijk duur en deftig restaurant, maar altijd goed bezocht omdat het midden in de wijk met ministeries en andere overheidsgebouwen ligt. Hier komen veel politici en hogere ambtenaren eten, veelal op kosten van de belastingbetaler. Tussen 12 en 14 uur is het een populaire gelegenheid voor uitgebreide lunches. Zonder reservering is er vrijwel nooit plaats. Anders dan de naam doet vermoeden is het géén typisch Italiaans restaurant. De naam refereert aan de wijk waar alle straatnamen naar Italiaanse steden zijn vernoemd .Het restaurant is aangegeven op de plattegrond van deze wijk.
Restaurant dat bekend staat als een van de "betere" in Milbo. De ervaring leert dat je kunt kiezen tussen drie voedzame maar weinig spannende brûes, er één soort rode en één soort witte wijn wordt aangeboden (beide van twijfelachtige kwaliteit), het bier lauw is, en de toetjes bestaan uit een klef gebakje met een klodder vanille-ijs met een kunstmatige smaak. De producten worden door een norse vrouw op tafel gesmeten en ze maakt bij voorbaat al duidelijk dat ze geen commentaar duldt, uiteraard ook niet als het positief zou zijn.
Waarschuwing voor toeristen: ze veinst dat ze geen Engels verstaat, maar als je in het Engels tegen je tafelgenoot iets negatiefs over dit etablissement zegt, heeft ze het donders goed begrepen.
De bekende restaurantboekschrijver Lerdu Kliyst schreef ooit in de Amagene: "Dit restaurant bevestigt in alle opzichten het vooroordeel dat de 'normale' Spokaniër heeft als het gaat om de horeca in het Pegrevische landsdeel - je kan er maar beter wegblijven."
Discotheek. Geopend in 1968, gesloten in 1981. Het pand is vervolgens gekraakt, maar in 1993 is er een nieuwe discotheek geopend. In de week ook te huur voor bruiloften en partijen. Er zijn ook veel evenementen met livemuziek. Zie ook het historische overzicht.
Bekende uitspanning langs hoofdweg nummer 2. Hier kunnen paarden gehuurd worden voor tochten door het bosrijke dal van de (hier sterk kronkelende) Trendon en langs de Xeest-watervallen. Ook worden excursies met een paard-en-wagen door dit gebied georganiseerd. De uitspanning heeft een grote speeltuin (ook met schommels en wippen voor volwassenen!) en een midgetgolfbaan. Het restaurant is duidelijk op kinderen gericht, met vele soorten feestelijke ijsjes, slagroomwafels en knapperige pannenkoeken. Zie ook de gelijknamige tramhalte op tramkaart 02.
| Typisch "bergrestaurant", gefrequenteerd door boeren, herders, wandelaars en (als er sneeuw ligt) skiërs. Romantisch-primitieve sfeer met smakelijke voedzame gerechten. |
Café-restaurant op het strand van de Xârstfónt-fonis. De gemeentegrens tussen Garos en Derebâtje loopt dwars over dit strand, en aan de andere kant van de grens ligt café-restaurant Luna-nejlosh (Maneschijn). Hier doet zich de eigenaardige situatie voor dat alle cafés in de gemeente Garos twee uur later mogen sluiten dan in Derebâtje. Met als gevolg dat er elke avond een run over het strand is van Luna-nejlosh naar Kâp-nejlosh. Aangezien de pacht in Derebâtje veel lager is dan in Garos, vindt de eigenaar van Luna-nejlosh het geen probleem dat ook zijn omzet vanwege de kortere openingstijd lager is.
Uitspanning in bosgebied aan de kust, bij de tramhalte Doffiy Fôresta. Vlakbij is een inham met een aardig strand en ondiep water, dus goed geschikt voor kinderen. De uitspanning ontfermt zich ook over de hongerige en dorstige gasten van pension Nâsterhill aan de overkant van de weg.
Populair restaurant, prachtig gelegen aan het beroemde plein van Mikkon. Met groot, gezellig terras, maar 's zomers wel erg toeristisch. Vooral de grote porties friet en de spareribs zijn hier geliefd bij toeristen. Maar gelukkig is er ook meer verfijnd voedsel te krijgen.
Herberg, eenzaam gelegen langs de onverharde weg tussen Âkevildul en Qualâ, bij een aantal wijngaarden. Uiteraard kun je hier de regionale wijnen drinken, maar de lokale bevolking is ook niet vies van whiskey (Iers), drambuie (Schots) en cognac (Frans). Verder worden de lamskoteletten en wildezwijnenragout hier alom geprezen. ...
Uitspanning, even buiten Klaeu, aan de oever van de beek de Klâ. Populair bij kinderen vanwege de grote speeltuin met draaimolen. ...
Discotheek en muziekcentrum waar ook veel livemuziek gebracht wordt. Bijzonder zijn de jazz-avonden die opvallend genoeg door veel jongeren (twintigers) en veel ouderen (vijftig-plussers) worden bezocht, maar niets ertussenin. Zie ook het historische overzicht.
Herberg, idyllisch gelegen aan de oever van het beekje de Knigt, vlak bij een bos. Vanwege het nabijgelegen revalidatiecentrum komen hier veel mensen met rolstoelen of op krukken. Het interieur en het terras zijn daarop aangepast.
Paviljoen met badstrand. Een snackbar-achtige gelegenheid, maar met een groot terras en fraai uitzicht over de inham van de Larmin-kust. Bij westenwind bestaat de kans dat er vliegtuigen over het paviljoen scheren, vanwege het nabijgelegen militaire vliegveld Jedenfals.
Herberg/uitspanning aan de monding van het riviertje de Kocra, even ten zuiden van Hildi. De speeltuin en de kinderboerderij zijn overdag een populaire attractie voor gezinnen met kinderen. Op vrijdag- en zaterdagavond komt men hier om te drinken en te eten, en dan voornamelijk zonder kinderen. Er is geen officiële accommodatie om te overnachten, maar gasten die te veel gedronken hebben om nog naar huis te rijden, kunnen hun roes uitslapen op de slaapzaal op de zolderverdieping. Het eten is van redelijke kwaliteit en erg traditioneel (vis- en lamsbrûes), maar niet duur. Ook de drank wordt voor redelijke prijs in grote glazen geserveerd. Dus de ambiance is goed.
Herberg en galerie in het redelijk grote dorp Ergânt (1230 inwoners). Op de plek van Kôlâk-blufk stond tot 1994 een visserswoning met visrokerij. Het houten pand is geheel afgebrand en in 2000 verrees op deze plek een gedurfde architectonische creatie van het bekende architectenkantoor Pagodô. Vanwege de drassige bodem zijn de meeste huizen in het dorp van hout opgetrokken, maar Pagodô koos voor modernere lichte materialen: celbetonblokken en kunststof. Bij de term "herberg" denkt men meestal aan een oud, rustiek etablissement, maar in dit geval gaat het dus om een hypermoderne creatie. Er is ook een dakterras met prachtig uitzicht over het moeras en het water. Pagodô hoopte dat je op het dakterras minder last van de muggen zou hebben, maar dat is helaas lang niet altijd het geval.
Gerookte vis (paling!) is nog steeds een specialiteit van de herberg, evenals stoofpot met eendenvlees. Bij de hiervoor gebruikte eenden gaat het voornamelijk om de krakeend (gadvel) en de zomertaling (kjupt-krek). Deze wilde eendensoorten komen veel in het moeras voor, maar zijn veelal te taai om als eendenbout of filet te eten. Vandaar de stoofpot. Uiteraard serveert deze herberg allerlei groente die typisch is voor een zoutwatermilieu, zoals selpôlt (zeekraal), chiyldiy (lamsoren) en liyefto (een variant van waterspinazie (Ipomoea aquatica) die ook in een koeler klimaat gedijt).
De straatnaam (Uokkarâs-pât, ofwel Rokerijpad) herinnert nog aan de voormalige visrokerij.
Restaurant op het dak van het Krâftân-station (officiële naam van het Centraalstation in Hoggebim). Het station is in 1933 geopend naar een ontwerp van de bekende architect Olm Flafoen. In 1947 heeft zijn zoon Era Flafoen het restaurant op het dak van zijn vaders schepping gebouwd. Hoewel de nieuwe uitbreiding een harmonieus geheel vormt met het oorspronkelijke gebouw, was vader Flafoen absoluut niet te spreken over het ontwerp van zijn zoon. De verhouding tussen beide beroemde architecten is hierna nooit meer goedgekomen.
De interessante architectonische oplossing en het fraaie uitzicht vanuit het restaurant over de inham waaraan Hoggebim is gelegen, maken er een aantrekkelijk restaurant van. Op culinair gebied moet men er zich echter niet al te veel van voorstellen. Het voedsel is voor een stationsrestaurant zeer redelijk en de bediening is zeer vlot. Ook de gehaaste reiziger die zijn trein moet halen heeft hier de gelegenheid om snel wat te eten.
Eenzaam gelegen herberg aan de Polea, bij het dorp Polea-gÿrt. ...
Sfeervol café-restaurant in het gelijknamige hotel. Er is een groot terras aan de oever van het meer, maar 's zomers verga je van de muggen.
Sfeervol café-restaurant aan de rand van Mena, met mooi uitzicht over een weiland (waarachter de spoorlijn). De enige horeca-gelegenheid in dit stadje waar je uitstekend kunt eten, met veel streekproducten. Over het algemeen word je eerst benaderd door een humeurige, ruziezoekende ober, maar zodra er enige wrijving ontstaat schiet een vriendelijke juffrouw te hulp om de bediening verder over te nemen. Als na afloop van de verder geslaagde maaltijd deze ober met de rekening komt, kan hij niet nalaten om een venijnige opmerking te maken in de trant van "zo, als het allemaal gesmaakt heeft, mag u nu betalen, en zo niet, dan betaalt u toch maar". Laten we dit als folklore beschouwen.
Discotheek. Bestaat al sinds 1967, maar dankzij de voortdurende moderniseringen en uitbreidingen is het nog steeds een populaire uitgaansgelegenheid, ook al omdat er verder in Korif weinig te beleven valt. De Dalotoje-Port-weg bevond zich in een verloederde wijk, maar deze is tussen 1995 en 2006 gesaneerd. Dankzij de sloop van talloze krotten kreeg de discotheek de mogelijkheid om fors uit te breiden. Het is nu een uitnodigend etablissement te midden van nette flats en eengezinswoningen. Zie ook het historische overzicht.
Bekend grand café met gezellig terras. Mooi uitzicht over de Tygyraniy-mirra die vanaf het plein afdaalt naar de brug over de Malek-grâg. (UIS 31).
Meest gerenommeerde restaurant in Tsjech. De Jugendstil-lampjes, moderne Thonet-stoeltjes, placemats, schoolborden en houten planken met een variëteit aan sausjes waren anno 1980 reuze exclusief en onbekend in Spokanië, maar tegenwoordig welhaast even oubollig als in Nederland. Desondanks heeft dit restaurant nog steeds een voortreffelijke keuken en is altijd druk bezocht. (UIS 99; NENO.DOM)
Restaurant bij het motel Tâlp-wâljÿ. Ook populair bij niet-motelgasten. Een prettige locatie met goed eten en drinken, schappelijk geprijsd, en zeer vriendelijk en attent personeel. Het is er niet per se erg deftig, maar de enorme linnen servetten, de voorverwarmde borden, de grote karaffen water, het verse brood met heerlijke kruidenboter, en het potje met tandenstokers maken wel een zeer verzorgde indruk.
Herberg aan de rand van het uitgestrekte Lândyge-fôresta. De herbergier is erg bij het milieu en de klimaatverandering betrokken en organiseert dan ook regelmatig lezingen in de gelagkamer en excursies naar het aanpalende bos, alles onder leiding van gerenommeerde wetenschappers. De toeloop naar de lezingen en discussieavonden is soms zo groot dat hij een aparte ruimte wil bijbouwen. De gemeente Fexa ligt vooralsnog (anno 2018) dwars omdat ze bang is dat de herberg zijn oorspronkelijke functie zal verliezen en zich zou kunnen ontwikkelen tot een soort congrescentrum, iets wat verhinderd wordt door het bestemmingsplan.
Oeroude, unieke herberg, half hangend over de Caherrte-beek; er is geen elektriciteit of stromend water. De traditionele wild-keuken is op heel Berref beroemd, maar vanwege het lastig begaanbare zandpad ernaartoe wordt deze schitterende locatie voornamelijk bezocht door sportieve wandelaars, ruiters en bezitters van een terreinwagen.
Lees ook De Lâstyrre-herberg
. (UIS 86-87)
Restaurant, eenzaam gelegen bij afrit 631 van de snelweg M63, in het praktisch onbewoonde noordoostelijke deel van de Brâeenc-môliy (bekend onder de naam Ef Pvâlas). De dichtstbijzijnde bewoonde wereld is het gehucht Brâeenco (130 inwoners) op twee kilometer afstand. Het restaurant maakt een sjofele indruk, maar de geur van het houtvuur en het sappige lamsvlees maken veel goed. Hier komen voornamelijk de dorpelingen, schaapherders en verdwaalde reizigers die de afslag van de autosnelweg hebben durven nemen. De afgelegenheid wordt nog geïllustreerd door de afwezigheid van een vaste telefoonlijn, maar dankzij de zendmasten langs de autoweg is er wel een goede mobiele telefoonverbinding. Anders dan men op het Spokanische platteland zou verwachten, is de Leëe-poentel géén klassieke herberg (waar men ook kan slapen), maar uitsluitend een restaurant. Automobilisten die hier te veel gedronken hebben en zich niet meer op de snelweg mogen vertonen, worden naar Leja-seert (Leeuwinnenhuis), een pensionnetje in Brâeenco, verwezen, gerund door de zuster van de restauranthouder.
Herberg aan de oever van de Leije, vlak bij Flipa. Een populaire plek om te vissen. Vanuit Jatty (BF) kun je de herberg bereiken met de kabelbaan naar het Leije-stadion, en dan een kleine 2 km lopen. Je kan hier tegen redelijke prijs goed eten, vooral zalm, forel en lamsvlees. Hoewel de herbergier beweert dat de vis allemaal in de Leije is gevangen, moet dit met een korreltje zout worden genomen, want zalm zit er niet. De herbergnaam Leije-šupa (Leije-soep) refereert niet alleen aan het modderige water van de Leije, maar ook aan de heerlijke groentesoep met gebakken paddenstoelen (uit het naburige Urster-bos), bereid door de dochter van de herbergier.
Herberg aan de oever van het beekje de Lemde. Een nogal armelijke bedoening, zoals de hele streek. De herberg ligt niet ver van de uitrit van autoweg M14, wat de nodig klandizie trekt om het etablissement levensvatbaar te houden. Er worden alleen traditionele maaltijden geserveerd (voornamelijk stevige brûes), er zijn slechts 3 soorten redelijke wijn (rood, wit zoet, wit droog) en een gronderig soort bier van onduidelijke herkomst. Als je er eet mag je eventueel ook overnachten. Er zijn enkele donkere zolderkamertjes met alleen een wastafel met koud water (douche en toilet op de gang), en het ontbijt bestaat uit havermoutpap, broodjes met jam (uit de naburige conservenfabriek Masipo), appelsap en koffie. Bij hevige regenval word je aangeraden om de auto wat verderop, bij weg te parkeren, want het parkeerterreintje naast de beek wil nog wel eens overstromen als de beek buiten zijn oevers treedt.
Goed maar enigszins fantasieloos voedsel voor een lage prijs in een ongedwongen ambiance. Dit restaurant behoort tot de keten van Dysse (zie ook advertentie). Omdat dit restaurant midden in de wijk met ministeries en andere overheidsgebouwen ligt, wordt het druk bezocht door vooral ambtenaren. Het restaurant is aangegeven op de plattegrond van deze wijk.
Bar in het motel Ef Vÿr Piramitts. De naam slaat op de rivier waaraan Dublin ligt, en inderdaad, de bar ziet eruit als een nagemaakte Ierse pub, maar dan wel van enorme afmetingen.
Pizzeria met een smaakvol aangelegde achtertuin waar je met mooi weer ook kunt eten. De pizza's worden op nogal nonchalante wijze in een op berkenhout gestookte oven gebakken, zodat meestal de ene helft van de pizza zwart geblakerd is en de andere helft nog niet gaar. Maar het middengedeelte is dan wel verrukkelijk.
Neem hier geen goedkope (Italiaanse?) "huiswijn" want die is erger dan azijn. Een redelijk geprijsde fles Spokanische rode of witte wijn is aan te bevelen.
Restaurant met dakterras op bovenste etage van het warenhuis Kriy-Super, in het gloednieuwe winkelcentrum New City in Amahagge.
Voormalige herberg. De herberg is omstreeks 1810 verdwenen. Op deze plek staat tegenwoordig een woonhuis waarvan beweerd wordt dat het oudste gedeelte nog tot de oude herberg behoorde. De naam leeft nog voort in de naam van de tramhalte.
Uitspanning aan de noordkant van Hoggebim, op een glooiend weiland aan de oever van de Hoggebim-fonis. Mooi uitzicht over het water. Je kan er snackbar-achtig eten krijgen, maar het paviljoen is vooral de vertrek- een aankomstplaats van de pont naar de overkant (waar je ook de kaartjes kunt kopen).
Landelijk gelegen herberg aan de bosrand, aan het beekje de Lôp. Hier serveert men zoetwatervis zoals zeelt (plivve) en alver (lâmdo).
Beste restaurant van het hele eiland Teujan, maar toch altijd nog middelmatig vergeleken met de betere restaurants op Berref en Liftka. (TEUJAN.DOM)
Bar/restaurant bij het gelijknamige motel. Ontmoetingsplaats voor het zakenleven van Lomky, maar op vrijdag- en zaterdagavond is het hier een volle, uitbundige boel met leden van clubs, verenigingen en genootschappen uit de grote steden van Lomky. Op donderdagavond is er een zelfbedieningsbuffet waarbij je net zo veel mag eten als je wil. Dit is een bijzonder concept voor Spokanische begrippen, waar zelfbediening tamelijk ongewoon is, en onbeperkt eten vrijwel nergens bestaat. Ook de "happy hour" op dinsdagavond in de bar is in dit land een tamelijk onbekend fenomeen: tussen 17.00 en 18.00 uur krijg je bij elke bestelling een tweede glas gratis.
Café-restaurant op het strand van de Xârstfónt-fonis. De gemeentegrens tussen Derebâtje en Garos loopt dwars over dit strand, en aan de andere kant van de grens ligt café-restaurant Kâp-nejlosh (Zonneschijn). Hier doet zich de eigenaardige situatie voor dat alle cafés in de gemeente Derebâtje twee uur eerder moeten sluiten dan in Garos. Met als gevolg dat er elke avond een run over het strand is van Luna-nejlosh naar Kâp-nejlosh. Aangezien de pacht in Derebâtje veel lager is dan in Garos, vindt de eigenaar van Luna-nejlosh het geen probleem dat ook zijn omzet vanwege de kortere openingstijd lager is.
Bekendste café in het oude ommuurde centrum van Crelco. Goede wijn en bier, en heerlijke tapa's. Maar de ambiance is matig, net zoals in het hele saaie en redelijk verwaarloosde stadje. Lûnters is een bijzonder soort klimop met geel-rode bladeren die veel op de oude vestingmuren groeit. Daarom is ook het café voornamelijk in geel en rood ingericht.
Discotheek, geopend in 1967. Afgebrand in 1972. Geheel nieuw gebouwd en uitgebreid, en in 1979 opnieuw geopend. In de jaren negentig was de zaak verloederd en dreigde een faillissement. Na een grote verbouwing en modernisering is het etablissement vanaf ca. 2000 weer een populaire plek voor dance en livemuziek. Zie ook het historische overzicht.
Restaurant in het gelijknamige culturele centrum in Ef Diôs. Het restaurant is populair maar van middelmatige klasse. Bovendien is het maar 4 dagen per week open (donderdag t/m zondag).
Restaurant aan het strand, in het dorpje Râgtall. Anders dan de naam doet vermoeden, ligt dit restaurant niet aan de gelijknamige inham, maar kijkt het uit over de inham in de verte. In de zomermaanden is het een nogal volkse tent met matig, goedkoop voedsel, een slechte bediening en een uitgewoond interieur. In oktober gaat de zaak enkele weken dicht en in de wintermaanden is het een sfeervol restaurant met een duurder, uitstekend menu en een attente bediening. Na enkele gesloten weken in maart begint de metamorfose opnieuw. Maar het uitgewoonde interieur is van alle seizoenen.
Populaire internationaal georiënteerde discotheek in de Gûca-wijk. Al vanaf ca. 2000 volgens velen de hipste zaak van de hoofdstad. (DOM 36)
Restaurant dat zich geheel richt op streekgerechten en lokale (huisvlijt)producten. Je eet dus van borden uit een pottenbakkerij in de buurt, drinkt uit glazen van een glasblazerij uit Amahagge, de soep wordt opgediend met een houten lepel, gesneden door een boerin uit het dorp. Zie verder het museum.
Grote discotheek. Is in 1982 geopend als Beat-Club. In 2000 is de zaak enorm uitgebreid en opgeknapt en van naam veranderd.
Populair café in Amahagge. Een grote ruimte met krakende houten vloeren en scheefgezakte tafeltjes. Er is geen terras maar met mooi weer worden er stoelen en krukken op de stoep gezet. Hiervoor heeft het café een speciale toestemming die zelden verleend wordt door de gemeente. In de wat hoger gelegen uitbouw aan de achterkant kun je ook (eenvoudig) eten. Het geheel ademt de sfeer van een echte Nederlandse bruine kroeg, maar in het weekend (en vooral in de vakantietijd) wordt de sfeer helaas vaak verpest door dronken Ieren en Engelsen. De vrolijke jonge meisjes die hier normaliter werken, worden dan vervangen door stevige kerels met tact en overredingskracht.
Uitspanninkje tegenover het hoofdstation. Binnen is het klein en niet interessant, maar het terras eromheen trekt bij mooi weer veel klanten. Ondanks de naam wordt er voornamelijk koffie, bier en wijn gedronken.
Restaurant bij het badstrand Mlex-ager en de camping Kitia-Vender, 4 km ten zuiden van het dorp Kitia-Vender, gelegen aan een kleine idyllische baai. Hier heerst met name in de zomermaanden een weinig formele sfeer, waarbij het zelfs is toegestaan om in zwembroek of bikini te eten. De menukaart is evenmin erg "formeel": vette hamburgers, melige patat, kleffe brûes, en veel ijs met slagroom en vruchtensaus als toetje. In de wintermaanden is de voedselkwaliteit een stuk beter - maar dan verwacht men ook gasten die netjes gekleed zijn. ...
Herberg aan de Eent. "Moëfint" is de Pegrevische naam voor Mollefin, de vroegere hoofdstad van het koninkrijk Pegrevië. Hoewel de herberg toeristen probeert te lokken met een bord "Tourists are welcome", moeten vreemdelingen niet verwachten dat ze erg vriendelijk onthaald worden. Teujan is en blijft een nogal xenofobe regio. De herberg wordt dan ook voornamelijk bezocht door de plaatselijke bevolking die graag in de Eent komt vissen. Maar de smakelijke brûes (stamppot) en het voortreffelijke bier zullen toeristen ook wel aanspreken.
Herberg. .........
Het "Mompef-paviljoen". Rustiek houten gebouw in een aardig park met gazons en boompartijen. Restaurant, muziektent en volière. In het restaurant heerst een gemoedelijke sfeer; er komen veel intellectuelen en kunstenaars. Eenvoudig maar voortreffelijk voedsel en (voor kenners) een zeer interessante internationale wijnkaart. Op vrijdag en zaterdag, als er livemuziek is, is het er druk en rumoerig; het eten lijkt dan wel van mindere kwaliteit. (DOM 209)
Herberg in het gehucht Hent-Bÿnÿr (160 inwoners) aan het kanaal de Môras. Dit kanaal dient voornamelijk voor het transport van de lokale tuinbouwproducten, maar er is ook redelijk veel pleziervaart met kleine motor- en roeibootjes, en kano's. Deze herberg is dan een geliefde plek om aan te leggen; er is zelfs een klein haventje.
Trendy discotheek (geopend december 1999) met "nationalistische trekjes": er wordt uitsluitend Spokanische muziek gedraaid, Spokanische drankjes geserveerd en er worden moderne Spokanische dansen gedanst die gebaseerd zijn op traditionele volksdansen. Hier is ook de chertân (krab) uitgevonden: een dans waarbij de mensen tegenover elkaar in twee schokschouderende rijen zich krabachtig zijwaarts bewegen.
Bar in het motel Ef Vÿr Piramitts. Een nogal chique, maar fantasieloze gelegenheid, waar je niet direct voor de ambiance komt, maar eerder voor een zakenafspraak waarbij anonimiteit gewenst is.
Op restaurantgebied heeft Hoggebim niet veel te bieden, maar No-Way is een van de weinige etablissementen dat zich weet te profileren. Hier kun je voornamelijk gezond eten: vet en zetmeel worden vermeden, alles is natuurlijk en onbespoten, men serveert vlees maar eigenlijk wordt het afgeraden, er is wijn en bier maar je wordt aangeraden om een alcoholloze variant te bestellen, en er heerst een absoluut rookverbod.
Het eten is meestal zeer smakelijk, maar de nogal autoritaire wijze waarop de gast gewezen wordt op wat er wel en vooral niet mag, wekt wrevel. Het restaurant wordt dan ook voornamelijk bezocht door bitse moeders met kinderwagens vol dreinende baby's die de frustratie over een mislukte feministische golf nog niet te boven zijn en baardige oudere mannen die hun socialistische of marxistische gedachtegoed nog steeds niet verwezenlijkt zien.
Het is er kortom niet gezellig. En omdat ook de eigenaar van dit restaurant tot de ontdekking is gekomen dat zijn gezondheidsconcept de verkeerde mensen trekt, is hij van plan (stand: maart 2006) om het absolute rookverbod op te heffen en alleen nog maar alcoholhoudende wijn te schenken. Wellicht moet ook de naam veranderd worden, omdat veel mensen het smalend over "Norway" hebben, waarmee gedoeld wordt op de kille sfeer zoals men denkt dat die in het hoge noorden heerst. (Bij Spokaniërs die slecht Engels spreken, klinken "No-Way" en "Norway" hetzelfde).
IJssalon met het lekkerste zelfgemaakte ijs in Hirdo. Een grote attractie voor kinderen. Hier experimenteert men ook met bijzondere ijssmaken (zoals drop, gerookte zalm en kaas), maar het traditionele vanille-, aardbei-, chocolade- en citroenijs blijft verreweg het populairst.
|
"Koffiebar" (cafer-póntel: café waar voornamelijk koffie en fris gedronken wordt, hoewel er ook alcohol geschonken wordt). In de jaren 80 een ontmoetingsplaats voor alternatieve jongeren en krakers. Tegenwoordig een internetcafé. Genoemd in de Amahâkšo .
|
Redelijk geprijsd restaurant met goede keuken, al jaren populair bij studenten en intellectuele en artistieke ouderen. Het restaurant is gehuisvest in een oud pakhuis aan de ringgracht rondom het oude centrum van de stad. Ôply is de naam van de "Godin van de Overvloed", traditioneel gesymboliseerd door een troon op een podium. Midden in het restaurant staat dan ook een nep-troon op een verhoginkje, die geheel overladen is met voedsel en drank: hammen, geslachte kippen, worsten, vruchten, bloemkolen, paprika's, vissen, wijnkruiken, en ga zo maar door; alles van plastic en onwerkelijk groot. Dit lachwekkende tafereel wordt officieel beschouwd als een kunstwerk, maar de maker ervan is anoniem.
Elke eerste dinsdag van de maand kun je er onbeperkt vlees-brûe eten. Elke tweede dinsdag van de maand is er een vis-brûe. Er staan dan grote potten te pruttelen en iedereen kan er net zo veel uit opscheppen als hij/zij zelf wil. Andere gerechten worden er die dag niet geserveerd. Gasten worden gewaarschuwd dat zij een boete moeten betalen als zij hun bord niet leeg eten. Op deze manier probeert het restaurant de al te hebberige klanten wat bij te sturen.
Herberg in een ontoegankelijk berggebied, alleen te bereiken via hetzij de Hûstano-tunnel (vanuit het noorden), hetzij de Bavân-tunnel (bij Adûskorda, vanuit het zuiden). Bij de herberg is een tolhek, waar tol betaald moet worden ten behoeve van het onderhoud van beide tunnels. De herbergier is tegelijkertijd tolgaarder, maar laat het innen van het tolgeld (en het openen van het hek) in het toeristenseizoen over aan aantrekkelijke jongedames die er tevens naar streven om de reizigers naar binnen te tronen voor een drankje of een heerlijke maaltijd. Indien dat lukt is de kans groot dat het tolgeld niet betaald hoeft te worden. Zie ook het bestand met de toltarieven.
Dit restaurant is in augustus 2006 geopend in het gebouw van het Palequeo-museem ("Moderne Museum") bij Asjetto. Er was altijd al een riant terras bij dit museum, gelieerd aan een bescheiden snackbar, maar nu is er een restaurant van hoge klasse voor in de plaats gekomen. De naam Pale bestaat feitelijk uit de eerste vier letters van de museumnaam, maar dienen op zijn Engels uitgesproken te worden ("bleek", dus). Ook hier doet de zeer cultuurminnende burgemeester van Asjetto, mevrouw Huva Names-Solôs weer van zich spreken: zij heeft haar goede vriend, chef-kok Lerdu Hâstâf, in de gelegenheid gesteld om dit restaurant te exploiteren.
Eenvoudig maar gezellig restaurant met hoofdzakelijk een gay publiek.
Herberg in een klein buurtschapje langs de hoofdweg tussen Trondom en Has-belt. Het is een pand uit 1722, ingeklemd tussen woonhuizen uit eind 19e eeuw. Hoewel het interieur uit ca. 1850 stamt, heeft het geheel een middeleeuwse sfeer.
| Italiaans restaurant in het industriegebied Hereðo aan de zuidkant van Bôrâ, vlak bij het treinstation Atlânta. Populair lunchrestaurant voor de mensen die in dit industriegebied werken. Op de begane grond eten groepen haven- en fabrieksarbeiders aan grote ronde tafels, waarbij ze vaak pizza's van een meter doorsneee bestellen die dan met zijn allen gedeeld worden (er worden scharen bij geleverd om de pizza aan stukken te knippen). Het gaat er hier rumoerig en grof aan toe. Op de eerste verdieping eten individuele gasten en kleine gezelschappen (meestal de chefs en managers) aan kleinere tafels. Hier zijn ook minipizza's en andere lekkere Italiaanse lunchgerechten erg populair; het is hier een stuk beschaafder. Op de tweede verdieping is een bar waar zakenlui graag hun besprekingen voeren - het liefst onder het genot van een drankje en een assortiment aan Italiaanse hapjes of Spaanse tapa's. Reeds om 19.00 uur gaat de zaak dicht, want dan zijn de meeste bedrijven in dit industriegebied allang gesloten. De eigenaar is een joviale Italiaan die meer dan 110 kg weegt en getrouwd is met een nuffig Spokanisch vrouwtje die niet meer dan 40 kg weegt. Hij noemt haar liefkozend "mijn minipizzaatje". |
Restaurant op de landtong bij Abertô aan de kust van de Kjoep-strett. Te bereiken over een smal, maar met de auto berijdbaar pad. Het restaurant biedt een prachtig uitzicht over het water, en het eten (veel vis) is goed maar ook tamelijk gewoon. Brÿr staat niet echt bekend om zijn eet- en restaurantcultuur, en daarom mag Pavelonn hier een positieve uitschieter genoemd worden.
Restaurant in landelijke stijl. In het hoogseizoen, als de camping open is, komen er voornamelijk campinggasten. De sfeer is rumoerig (harde muziek, veel krijsende kinderen en dronken vaders) en de kwaliteit van het eten is matig. Buiten het toeristenseizoen ondergaat het restaurant een metamorfose: er heerst een gemoedelijke, rustige sfeer, de tafels zijn goed gedekt en het eten is voortreffelijk.
Herberg in Fonistâ. Genoemd op de voorbeeldpagina van het telefoonboek .
Voormalige pizzeria. Na drie eerdere branden is de zaak op 15 mei 2018 voorgoed uitgebrand. De eigenaar is gearresteerd.
Café-restaurant aan het prachtige plein van Mikkon. Zeer geliefd bij toeristen, maar buiten het toeristenseizoen ook bij de meer artistieke bewoners van Hirdo. De naam Piykpôk associeert met pickpocket, maar er moet geen negatieve connotatie aan toegeschreven worden. Het etablissement heeft een enorm terras waarvan een deel ook 's winters (overdekt en verwarmd!) in gebruik is. Mensen die hun toegangskaartje van het ertegenover gelegen Mikkon-museum kunnen tonen, krijgen een gratis drankje naar keuze als ze er komen lunchen. Je kan er ook met euro's, dollars en Engelse ponden betalen.
Café op de hoek van de Flomarûs-steeg en de Atori-kade, met een prachtig uitzicht op de Flomarûs-brug, een van de twee bruggen die Mikkon met de rest van de stad verbindt. Velen vinden dit uitzicht ook minder geslaagd omdat je tevens uitkijkt op het kolossale gebouw van de gemeentelijke belastingdienst aan de overkant van het water. Het smalle terras aan de straatkant is 's zomers al snel met toeristen gevuld, maar dan is er altijd nog de intieme binnenplaats voor de mensen die dat weten.
De eigenaar van het café heeft een broer die wijnbouwer is op het zuidelijke eiland Tigof. Dit verklaart waarom dit café voor een schappelijke prijs zeer goede rode en witte wijnen kan aanbieden uit het vat, want ze zijn nog niet gebotteld. Een andere bijzonderheid is dat je hier Heinekenbier van de tap kunt krijgen - leuk voor vooral Amerikaanse toeristen, maar geen aanbeveling voor Spokaniërs.
Populair grand café in de hoofdstraat van Tanbÿr. De zaak beslaat twee etages en is gehuisvest in een groot gebouw met winkels en appartementen, gebouwd in 1972, nadat de verkrotte huizen uit 1909 (gebouwd na de grote brand van 1903) gesloopt waren. De nieuwbouw (van architect Hydy Olâpba-Cor) heeft anno 2015 nog steeds een tijdloze allure, evenals het grand café dat er in 1981 werd geopend. De naam Popeye refereert aan de vele zeelieden die er in het havengebied van Tanbÿr rondlopen.
Restaurant bij het chique hotel Zee-briljentiy. De naam Praga is ingegeven door het feit dat dit hotel in de gemeente Tsjech ligt, hoewel deze naam natuurlijk niets met Tsjechië te maken heeft.
Restaurant in het gelijknamige motel. Het restaurant is in drie afzonderlijke afdelingen te onderscheiden: een wat sportiever deel voor de toeristen en grotere gezelschappen (trouwfeesten en jubilea!), een "deftig" deel voor de zakenlui en een bar.
Leuk maar eenvoudig restaurantje in een idyllisch dorp met een romantisch terras aan de oever van de Pluf. Gefrequenteerd door wandelaars en fietsers. Je kan er ook fietsen huren. (JELAFO.DOM)
Gay discotheek waar het nogal ruig schijnt toe te gaan.
Hoewel Oneusÿrt qua uiterlijk een aardig stadje in het brongebied van de Kjoep is, straalt het innerlijk een stugge Pegrevische nationalistische sfeer uit. Gezelligheid, gastvrijheid en spontaanheid zijn hier onbekende begrippen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat een van de minst gezellige cafés van Spokanië juist hier is te vinden.
Het gaat om een bierproeflokaal waar het proeven van biersoorten verheven is tot een uiterst serieuze aangelegenheid. Dat het bier ook gedronken wordt, gewoon omdat het smaakt en het de gezelligheid bevordert, wordt door de aanwezigen niet als zodanig erkend. Het café dankt zijn naam aan de naam van de steeg, die vernoemd is naar de vrouwen die hier in vroeger eeuwen in hun schamele huisjes zaten te spinnen.
Dat het proeven en drinken van bier hier zo populair is, is te danken aan de brouwerijen in en rondom Oneusÿrt. Zij vonden hier een geschikte plaats vanwege de overvloed aan goed water in het brongebied van de Kjoep. Tegenwoordig zijn er nog twee brouwerijen over, die een tiental soorten bier maken. De overige bieren die in Qugiera-mittus geproefd kunnen worden, komen van elders.
Let wel: iedereen is hier welkom, maar men wordt wel geacht uitsluitend bier te drinken en dit ook kritisch te bediscussiëren.
Een van de betere restaurants in Hajequû. Zie beschrijving.
Goed restaurant, fraai gelegen in het Râster-fôresta aan de noordrand van de stad. De (Duitse) naam is gekozen vanwege de associatie met "Râster", maar het is niet de bedoeling dat de naam ook geassocieerd wordt met de letterlijke betekenis van "Rasthaus", namelijk een (onpersoonlijk) wegrestaurant. Gezien de populariteit van dit restaurant kun je er alleen terecht als je gereserveerd hebt. Voor vrijdag, zaterdag en zondag dien je minstens en week van te voren te reserveren. Voor andere dagen is meestal een e-mailtje of telefoontje op dezelfde dag voldoende.
De voorgerechten en desserts zijn vaak fantasievolle en subtiel smakende creaties. Hoofdrechten zijn meer rechtoe rechtaan, variërend van traditionele brûes tot op de Franse en Italiaanse keuken geïnspireerde vlees- en visgerechten.
Uniek gebouw uit de 17e eeuw met witgepleisterde muren en een rieten dak in een bocht van de Grât. Hier werd de toneelschrijver Nuser vermoord; op de trap zijn nog steeds de bloedvlekken te zien. Vanwege de historische moord heeft de F.A.S. dit café tot beschermd object verklaard, zie
object 243
.
(UIS 40, DOM 173)
Restaurant in het chique kasteelhotel Riycsa-seert. Vanwege de vele congressen en symposia is het restaurant gewend om grote groepen te bedienen. Kom je met een paar familieleden of kennissen, dan bestaat de kans dat je ergens in een hoek wordt weggezet en vergeten wordt. De ervaring leert dat als je eerst een aperitief gaat nuttigen in de bar Ef Hâst, en je geeft daar te kennen dat je ook graag wilt blijven eten, men er alles aan doet om je ook in het restaurant correct te bedienen.
Restaurant bij afrit 62 van de autosnelweg M6, maar ook vlak bij de Rôgert-grafheuvel. Zoals bij veel grafheuvels, is het niet bekend wie er begraven ligt/liggen. Algemeen wordt aangenomen dat het hier het graf van een ergynische priester betreft die paranormaal begaafd was. Dit is de reden dat veel mensen deze grafheuvel bezoeken en dan ook naar dit restaurant komen. Kortom: het restaurant wordt gefrequenteerd door paranormaal begaafden en aanhangers van homeopathie, kruidentherapieën en andere alternatieve geneeswijzen. Het restaurant speelt hierop met een keur aan vegetarische maaltijden, gerechten met "natuurlijke" ingrediënten, geneeskrachtig mineraalwater, vele soorten kruidenthee en verkwikkende wijnen. Maar ook gasten met een meer nuchtere kijk op het leven zijn welkom, en dat blijkt wel uit de goede kwaliteit van alle andere vlees- en visgerechten.
Gezellige dorps-pizzeria die ook aan huis brengt (zie afhaalmenu ).
Deftig en duur restaurant, behorende bij het gelijknamige hotel. Ook veel niet-hotelgasten, en dan met name politici en zakenlui, dineren hier graag. Je kan er uitsluitend drie-, vier- of vijfgangendiners bestellen, waarvan de samenstelling min of meer vast ligt. Velen vinden het een bezwaar dat je hier als gast zo weinig keus hebt, maar volgens het restaurantmanagement blijft zo de kwaliteit gewaarborgd.
Bar bij het chique hotel Zee-briljentiy. Omdat dit hotel een privéstrand heeft, bestaat ook de mogelijkheid voor de barbezoekers om aan een tafeltje in het rulle zand plaats te nemen, of zelf om gewoon met hun drankje in het zand te gaan zitten.
Herberg bij een driesprong, vlak bij de gelijknamige camping. Campinggasten komen graag naar deze herberg vanwege het goedkope en lekkere eten (en de drank). Helaas verpest dat vaak de sfeer voor anderen die niet gediend zijn van het jolige en boertige gedoe van de veelal onsmakelijk geklede mannen en vrouwen van de camping. ...
Het oudste deel stamt uit ca. 1750 en heeft nog het karakter van een authentieke herberg (bar, restaurant en slaapaccommodatie). Aan de achterzijde is omstreeks 1990 een aanbouw toegevoegd met het karakter van een goedkoop hotel-restaurant. Het etablissement is populair voor bruiloften en partijen. Grote gezelschappen worden in de aanbouw ondergebracht, terwijl individuele gasten in het romantische oude deel mogen eten en slapen.
Hoewel Qula maar een klein stadje is (700 inwoners), is Sârpyre een goedlopende zaak. Niet alleen omdat het op een kruispunt van hoofdwegen ligt, maar ook vanwege de alom geprezen brûes van bijzondere vleessoorten, zoals geit, ezel, wildzwijn, hert, ree en struisvogel. Dit is mogelijk dankzij een aantal boerderijen in de buurt waar zulke dieren worden gefokt.
Restaurant, behorende bij het gelijknamige pension. Vanwege de eenzame ligging wordt het restaurant voornamelijk door pensiongasten bezocht, maar in principe is iedereen welkom. Niets is fijner dan na een lange bergwandeling of skitocht vermoeid en verkleumd onderuit te zakken bij het laaiende houtvuur, met "een hapje en een drankje".
Bar, populair bij wat ouder gay publiek.
Bar en restaurant bij het hotel Zverosta. Zoals te verwachten met een dergelijke naam, is het interieur volgepropt met attributen die met zeilen en scheepvaart te maken hebben. Allemaal nogal kitscherig, maar het eten is er voortreffelijk en op de ambiance is ook niets aan te merken. En op warme zomeravonden kun je ook heerlijk op het terras langs het strand dineren.
Uitspanning bij de gelijknamige buurtschap. De uitspanning ligt aan de rand van een groot bos (Zorgt), en ongeveer 400 m van de oever van het Krea-meer. Hier kan ook gezwommen worden. Zoals meestal bij een uitspanning, is ook hier aan het vermaak voor kinderen gedacht, met een speeltuin, een bescheiden kinderboerderij, een speurtocht door het bos en kindervoedsel (patat met worst, strooptaart en felgekleurd ijs).
Wegrestaurant in een grote koepel, bij afrit 29 van weg M2, even ten zuiden van Bôrâ. Er is ook een tankstation.
Discotheek, heette tot 1980 Beat-'67. In 1997 is de zaak uitgebreid met een grote bar, in 2004 kwam er een restaurant bij, en sindsdien is het een populaire gelegenheid voor met name dertigers en veertigers.
Uitspanning aan een duinmeertje met zwemgelegenheid, midden in een duingebied.
Restaurant bij het Stadshotel. Tot ca. 1990 een vervallen troep met vies eten en een onhygiënische keuken. Sindsdien is het geheel opgeknapt en wordt de lamsbrûe alom geprezen. (REST7.DOM)
Goed maar enigszins fantasieloos voedsel voor een redelijke prijs in een ongedwongen ambiance. Dit restaurant behoort tot de keten van Dysse (zie ook advertentie).
Gay bar, populair bij de leer-scene.
Eenzaam gelegen herberg. ??
Herberg aan de rand van een bos, even buiten Teent. Goed te bereiken met de tram vanuit Teent.
Nogal prijzig en exquis restaurant in de voormalige manege/portierswoning bij het voormalige Prinselijk Paleis (Prensjej-korsám) aan de rand van Garos-stad. Het paleis is sinds 1990 een conferentiecentrum annex danszaal annex restaurant en bar. (GAROS.DOM)
Zie Crager-môjôl.
Bekendste restaurant van Acaratsa, voortreffelijke keuken en weids uitzicht. Sinds 2002 kunnen restaurantgasten hun eigen salade samenstellen bij de zogenoemde Salad Bar. Voor de meeste Spokaniërs is het nog wennen dat je van tafel moet opstaan om je bord naar eigen inzicht te vullen, zeker in een Stadsrestaurant dat per definitie een behoudend karakter heeft. (UIS 83)
Populairste restaurant in Korif, maar niet meer dan een veredelde snackbar. Bevindt zich in de kelders van het Sÿrt-mindistiy (Stadshotel). (DOM 96)
Schamel restaurantje, maar enige mogelijkheid in dit stadje om te eten. (LITII.DOM)
Populair restaurant in Xemân; goede maar eenvoudige keuken. De rode en witte wijn worden hier naast uw tafel uit een vaatje op een rijdend onderstel getapt. (UIS 26)
Restaurant met bar bij het motel Tâlp-wâljÿ. In principe uitsluitend bedoeld voor de hotelgasten (vandaar dat het niet zo nauw genomen wordt met de officiële sluitingstijd). In het bar-gedeelte kan 's avonds laat een broeierige sfeer hangen vanwege de louche types die je zou kunnen associëren met de Amahaagse onderwereld. De andere bar (Ef Gryde) is een aangenamer alternatief.
Populair restaurant in de gewelven van de Dikke (of Vette) Toren (Keša Taris). Knus maar wat benauwend omdat vensters ontbreken. Specialiteit is hier gestoofde Larmin-aal met kervelsaus. Hier drinkt men het speciale "palingbier" bij uit de brouwerij van Kwâg. (DOM 168)
Internationaal, modieus restaurant. De riante serre waarmee in 1905 de eerste verdieping van het Kindisiy Teatriy werd uitgebreid, met een prachtig vergezicht over de Trendon, is voor velen het aangenaamste restaurant van de stad. Officieel heet het Teatriy-lurfel ("Theater-restaurant") maar iedereen noemt het liefkozend Tea (spreek uit: teh-wa).
Deze ruime ambiance, waar men niet te dicht op zijn buren zit, is altijd prettig gevuld met het geroezemoes van een trendy, kosmopolitisch publiek, en de keuken is internationaal zonder pretentieus te zijn. Alles is er even lekker. Wie de verrukkelijke sushi bestelt, krijgt een flinke portie waarmee men voorlopig onder de pannen is, en een simpele pasta met tomaten, zwarte olijfjes en peterselie is met de allerverste ingrediënten bereid. De bediening is vriendelijk, discreet en zonder snobisme. De kaart is geruststellend klein (wat doet vermoeden dat vriezer en magnetron hier geen grote rol spelen), maar de verrassende dagschotels zorgen er altijd voor dat ook habitués iets kunnen bestellen dat ze nog niet eerder gehad hebben. Voeg daar nog de zeer redelijke prijzen bij, en men heeft een restaurant zoals men thuis om de hoek zou wensen. (DOM 21; TRAJECT.WP5)
Het Theaterrestaurant naast de Stadsschouwburg; het heette tot 2005 Flipflor-lurfel (feitelijk "Schouwburgrestaurant"). Geldt als het meest gerenommeerde etablissement in Korif, maar men moet zich er niet te veel van voorstellen. Er hangen vette frituurwalmen, er worden kleffe brûes en veel te gaar gekookte worsten opgediend, de wijn is zurig en het bier slaat dood in de slecht omgespoelde glazen. Maar de (Ierse) whiskey en goedkope Franse cognac worden in royale glazen ingeschonken, en dat maakt het voor velen weer goed. (DOM 96)
Een van de weinige restaurants in Spokanië waar uit principe géén Spokanische wijn wordt geschonken, maar wel de meest bijzondere buitenlandse wijnen (geopend in 1983). Hier wordt wijn niet beschouwd als een begeleider van het voedsel, maar is het voedsel een begeleider van de wijn. Van de gasten wordt dan ook verwacht dat zij een mooie wijn uitkiezen, deze vol overgave proeven, om pas daarna een bijpassend gerecht te bestellen. De "keldermeester" is altijd bereid om een goede suggestie te geven. Het restaurant is gevestigd in een voormalige smederij uit de 18e eeuw. Het pand is een monument en bevat nog diverse overblijfselen die aan de smederij herinneren.
Discotheek in Hotel Kreozy. Opvolger van de voormalige discotheek Piym Pâm die in 1982 werd gesloten. In 1997 is op deze locatie het Hotel Kreozy geopend, waarin een nieuwe discotheek is ondergebracht.
Deftig restaurant in het luxe hotel Chentiy, ook populair bij niet-hotelgasten.
Deftige bar in het luxe hotel Chentiy, ook populair bij niet-hotelgasten.
Discotheekketen. Tussen 1965 en 1975 zijn er totaal 23 discotheken geopend. Hiervan bestaan er anno 2015 nog 14, sommige op andere adressen dan de oorspronkelijke locatie. Alle oorspronkelijke adressen met de plaatsnamen beginnend met A t/m K staan in het historische overzicht.
Engelse pub in een klein dorpje op Teujan, weggestopt in een steegje achter de hoofdstraat. De pub is in 1981 geopend door een Engels echtpaar dat door toevallige omstandigheden in dit dorp verzeild was geraakt. Het is in de begintijd een populaire plek geweest voor de militairen die hier in de buurt woonden vanwege de kazerne en het militaire oefengebied. Sinds de militairen verdwenen zijn, moet de pub het voornamelijk hebben van fietsers en wandelaars die langs de fraaie westkust van Teujan trekken.
Anno 2015 is het inmiddels bejaarde echtpaar niet meer dagelijks in de pub aan te treffen, maar hun zoon en diens vrouw hebben het bedrijf overgenomen. Nog steeds kun je hier heerlijke Engelse pies en sandwiches eten en Engels bier drinken. De pies en het bier worden rechtstreeks uit Engeland geïmporteerd (hoewel dat vanwege de Brexit na 1 januari 2021 niet meer zo zeker is). Voor buitenlanders is het prettig dat je hier met Engels terecht kunt, want op Teujan wordt die taal nauwelijks begrepen.
Sinds 2005 kun je hier ook overnachten: in een bijgebouw achter de pub dat sterk de indruk geeft hier zonder bouwvergunning te zijn neergezet. De accommodatie is primitief, maar veel keus als toerist heb je niet in deze streek.
Restaurant bij het gelijknamige motel. Een nogal rommelige, immense ruimte, waar bezwete obers heen en weer snellen om de dampende schotels in grote haast op je tafel te zetten. Wijnflessen worden routineus en ongeïnteresseerd opengetrokken, er volgt een scheut wijn in een groezelig glas, en vervolgens krijg je als gast niet de tijd om werkelijk te proeven, want het glas wordt ongevraagd volgegoten. Intussen worden groente en vlees van de schotels op je bord gekwakt, en is de ober weer verdwenen. Gelukkig is alles van goede kwaliteit en worden de varkenshaasjes, lamsbouten en gerookte paling alom geprezen.
Café en restaurant, in twee gescheiden ruimtes. Het café is voor trendy jongeren, terwijl het restaurant populair is bij de intellectuele en artistieke veertigers en vijftigers.
The Rising Sun is genoemd in een advertentie in de Amahâkšo .
Gay bar, jong en trendy.
Chinees/Indonesisch restaurant onder het voormalige KLM-kantoor (gesloten in 1991). Al decennia lang beveelt men hier aan: prôrgy-kelbra/rice-table; het schijnt het enige Chinees-Indische restaurant in Spokanië te zijn waar het voedsel ook als zodanig herkenbaar is. (UIS 47)
Het restaurant ligt pal aan de kust, met een prachtig uitzicht over de Atlantische Oceaan. De kust is hier stijl en hoog en de zee is daarom niet te bereiken. ...
Gezinsrestaurant met feestzalen voor bruiloften en partijen. Tot maart 1990 was op dit adres de discotheek Pop-Ten gevestigd.
Redelijk goed restaurant in Hoggebim, op een glooiend weiland aan de oever van de Hoggebim-fonis. Mooi uitzicht over het water, met aan de overkant de Hiylba-centrale en het enorme oliedepot.
Oud koopmanshuis op bekend plein, verbouwd tot restaurant. 's Zomers is er een terras voor het restaurant, wat op Teujan als zeer frivool wordt beschouwd. Toeristen uit andere delen van Spokanië, en ook buitenlanders die wat meer gewend zijn op horecagebied, verbazen zich dan ook over het wonderlijke, brooddronken gedrag van de autochtonen als die het vanwege een feestje of jubileum aandurven om op dat terras met zijn allen te gaan eten. Er is dan een sfeertje van "kijk mij eens even vlot zijn - ik neem zo maar een hap en een slok terwijl iedereen op straat dat kan zien!" (TEUJAN.DOM)
Voormalige discotheek tussen 1972 en 1998. In 2003 opnieuw geopend, maar nu als bar met feestzalen, veelal afgehuurd voor studenten- en promotiefeestjes. Er worden ook geregeld dance-feesten gehouden.
Herberg in alle eenzaamheid aan een slecht berijdbare, onverharde weg. De naam ("Tragam-zicht") doet vermoeden dat je een mooi uitzicht over het kustwater (Ef Tragam) hebt, maar de herberg ligt bijna 700 m van de kust vandaan en van de zee is nauwelijks iets te zien. Het is niet eens mogelijk om aan de kust te komen (tenzij je 700 m door drassig grasland wil ploeteren).
De herbergier is een stugge man die alleen iets zegt als je moet betalen. Zijn vrouw is een vinnig wijf dat er streng op toeziet dat je niet rookt of morst, en bovendien gepikeerd is als je haar onvolprezen dialect niet verstaat. Drinkbare wijn is er nauwelijks te krijgen, want dat is "te buitenlands". Dit neemt niet weg dat je wel Ierse whiskey kunt bestellen. Verder is het bier van goede kwaliteit. Kortom een "ambiance" zoals we vaak in dit noordelijke deel van Liftka tegenkomen.
Herberg bij het dorpje Juvvee, op het eilandje Zvomina. 's Zomers redelijk druk met toeristen (ook van de naburige camping), maar 's winters uitgestorven. De herberg ligt een halve kilometer van zee af en de naam refereert aan het feit dat vroeger de vissers uit het voormalige gehucht aan de kust de herberg van vis voorzagen. Tegenwoordig komt de vis uit Yfte.
Chic restaurant en grand café. Begon in 1973 als discotheek met de naam Ef Tringles. In 1987 werd de naam veranderd in Tringles. In 2009 ging de disco failliet en in 2012 werd de zaak na een grondige verbouwing heropend als restaurant en grand café. Conityje ligt zo'n 15 km van de diplomaten- en regeringswijk in het zuiden van Hirdo en is een populaire plaats om af te spreken voor lunches, diners en vergaderingen. De wat chiquere horeca is er dan ook goed vertegenwoordigd.
Hoewel de naam op zijn Engels uitgesproken moet worden (het rijmt op singles), kiezen veel diplomaten voor een Franse uitspraak (in het Frans betekent tringle gordijnroede of staaf).
Restaurant in de tropische tuin van het attractiepark Ollstovy bij Quobenta. Je eet hier in een broeierige hitte (maar niet écht tropisch, dus het is nog uit te houden - als je je jas en trui maar uitdoet), papegaaien krijsen in de palmen en andere kleurige vogels vliegen overal rond. Blinkend wit zand rondom moet een strand verbeelden, en de tropische bouwstijl van het restaurant moet camoufleren dat je feitelijk in een reusachtige broeikas zit, met een glazen dak boven je hoofd.
De keuken is "mediterraan" georiënteerd (en daarmee kun je alle kanten op - ook pizza's zijn mediterraan). Je wordt hier bediend door Thaise en Vietnamese schoonheden die geen woord Spokaans spreken, maar op een ingewikkelde manier wél een werk- en verblijfsvergunning hebben gekregen.
Dat het restaurant zich in een attractiepark bevindt (per definitie bezocht door gezinnen met veel kinderen), is overdag duidelijk merkbaar. Maar op vrijdag-, zaterdag- en zondagavond, als de rest van het park gesloten is, biedt het restaurant een prettige en rustige ambiance, worden er ook meer exquise gerechten (van uitstekende kwaliteit) geserveerd, en liggen de prijzen natuurlijk ook hoger.
Paviljoen met badstrand. Een populaire plek aan het Tsjok-meer. Het houten paviljoen is een gezellig restaurant met een groot, deels overdekt, terras. De menukaart is eenvoudig maar de pizza's worden alom geprezen.
Eenzaam gelegen herberg aan de oever van het gelijknamige meer. Elke vrijdagavond komt hier een paranormaal begaafde waarzegster op bezoek, om wat klandizie te trekken. Voor een klein bedrag is ze bereid een consult te geven. Ze kan je toekomst voorspellen, achterhalen waar je weggelopen vrouw zich bevindt, vertellen wat de buren van je denken, wanneer je schoonvader zal overlijden, enzovoort.
Toen de spoorbrug tussen Mantahynne en het vasteland van Liftka er nog niet was, reden de treinen naar het station Tunoefiy-port, waar men kon overstappen op de veerboot naar Mantahynne. Na de bouw van de brug is het station in 1909 gesloten (het was toen pas 17 jaar oud) en de spoorlijn ernaartoe opgebroken. Het oude stationsgebouw bleef tot 1968 in gebruik als wachtruimte voor de mensen die nog met de veerboot wilden oversteken. Toen in 1968 de autosnelweg M1 met twee grote bruggen voor een vaste oeververbinding zorgde, is de veerdienst opgeheven. Het gebouw is sinds 1989 een restaurant, met een mooi uitzicht op de voormalige veerhaven en de zee. Ondanks de afgelegen locatie is het een drukbezochte gelegenheid, want de kwaliteit van het eten is voortreffelijk en goed betaalbaar. Iets wat in het noorden van Liftka uitzonderlijk genoemd mag worden.
Herberg op het strand waar de beek de Wint uitmondt in Ef Larmin, vlak bij de camping Twento-Blufk. Het is een prachtige plek, ware het niet dat de Wint een vervuild waterstroompje is en de herberg in het toeristenseizoen overspoeld wordt door campinggasten die feitelijk op zoek zijn naar een goedkope snackbar waar krijsende kinderen getolereerd worden. Maar 's winters, als de camping gesloten is en niemand buiten wil zitten, trekt de herberg een ander publiek: wetenschappers en kunstenaars uit Ies, Seertzeekoles en Twento. Op het menu staan nu geen vette brûes met bier en cider meer, maar verfijnde gerechten met prachtige wijnen.
Herberg in het dorp Ahegg, aan de kust van de Atlantische Oceaan. Hier heb je een prachtig uitzicht over zee, met in de verte de contouren van het eilandje Ucjyfe-zee.
Herberg aan de bosrand ten zuiden van Amentôlestu. De houten uitkijktoren bij de herberg is in 2014 bij een bosbrand verwoest.
Vanuit het "gerenommeerde" Theaterrestaurant kon je jarenlang aan de overkant van het plein de holle façade zien staan van een oud herenhuis dat in 1987 volledig is uitgebrand. Tussen 2000 en 2004 werd er achter de gevel een geheel nieuw pand opgetrokken, waarvan de functie niet duidelijk was. Maar na de voltooiing nam een accountantskantoor zijn intrek op de 1e en 2e etage; op de 3e en 4e etage kwamen enkele appartementen, en op de begane grond opende het restaurant Umyn. Tot ieders verrassing wordt in dit intieme restaurant een kwaliteit en een service gegeven die weliswaar in de meer "ontwikkelde" steden als Hirdo, Amahagge en Asjetto als vanzelfsprekend wordt beschouwd, maar in Korif ongekend is. Hoewel het Theaterrestaurant (voor de toeristen) nog steeds als "gerenommeerd" wordt gekwalificeerd, weten de beter gesitueerden in Korif dat je in Umyn moet eten: een gedurfde Frans/Spokanische keuken, jong en enthousiast personeel, een design-interieur, goede buitenlandse wijnen en alles nog redelijk geprijsd ook. Het gerucht gaat dat Elsa Korelli-Haga zich persoonlijk, maar zéér op de achtergrond, met de formule van dit restaurant heeft bemoeid.
Restaurant ligt aan romantisch plein bij het haventje. Mevrouw Ungala Sûlkriy doet er met haar vijf dochters alles aan om het de gasten naar de zin te maken. Er heerst een gemoedelijke sfeer en het eten is traditioneel, dus voedzaam en smakelijk maar niet exquis. Het restaurant fungeert ook als een soort toeristisch informatiebureau: je kunt er uitstapjes regelen en ook de toeristische boottocht naar Mollefin en terug kan hier besproken worden (het schip is eigendom van de familie Sûlkriy).
Discotheek, geopend in 1982 en grondig gemoderniseerd in 1992 en 2005. Zie ook het historische overzicht.
Een beperkte kaart, maar uitstekend eten, waarbij de kok goed let op subtiele combinaties, gezondheid en volle smaak. De bediening is uiterst attent en vriendelijk, en niet uitsluitend correct of afstandelijk, zodat ook buitenlanders zich hier thuis zullen voelen. De intieme sfeer wordt geaccentueerd door de zwak stralende kroonluchters, de piepende en knarsende deuren en de met gordijnen gedecoreerde wanden. Dat laatste is weliswaar een traditioneel Spokanische wijze om muren in huiskamers te bekleden, maar in restaurants komen we het zelden tegen. Vanwege het brandgevaar mag er in dit restaurant dan ook beslist niet gerookt worden - wellicht het enige nadeel. De naam, "Uokkos", is dan ook ironisch bedoeld.
Snackbar. Bekend om zijn ralburgiy ("trolburger"): een broodje warm lamsgehakt met een klodder kruidige appelmoes. De naam is een samentrekking van ratle ("trol") en burgiy (zoals in hâmburgiy = "hamburger"). Die trol verwijst naar het bijgeloof in het Krappa-gebergte in trollen en geesten. (DOM 145)
Goed restaurant en welvoorziene bar in het gelijknamige motel. Het enorme restaurant komt wat onpersoonlijk over (denk aan Van der Valk), maar de bar heeft intieme zitjes rondom enkele haardvuren. Er komen veel buitenlandse zakenlui, die niet altijd goed op de hoogte zijn van de Spokanische etiquette (om het maar netjes uit te drukken).
Pizzeria met weinig smakelijke, droge en karig belegde pizza's. Op zaterdagavond zit er een oude man met een gitaar Siciliaanse liedjes te zingen. Gitaar en stem zijn vals. De eigenaar is een norse dikke Italiaan die het niet op prijs stelt als je kritiek hebt op de pizza's. Hij stelt ook honden en homo's in zijn zaak niet op prijs. Maar rondborstige blonde vrouwen worden nogal onbeschaamd welkom geheten - wat die vrouwen dan weer niet op prijs stellen, en hun partner over het algemeen evenmin. Toch wordt de zaak goed bezocht, waarschijnlijk omdat er in Gralkrich weinig betaalbare restaurants zijn, en al helemaal geen pizzeria's.
Lesbische bar. Ook travestieten zijn welkom, mits ze geen hoge gilletjes slaken.
Herberg aan de hoofdweg tussen Amahagge en Fonistâ, net op Amahaags grondgebied. Populair bij zakenmensen en vertegenwoordigers uit Amahagge. Voortreffelijk maar eenvoudig eten; vooral de lamsbout wordt alom geprezen. De eigenaar schept er genoegen in om zijn zaak zeker vier keer per jaar te verbouwen of van inrichting te veranderen. De voortdurend veranderende afstapjes en treden die de verschillende vloerniveaus met elkaar verbinden zijn dan ook voor de stamgasten telkens weer een verrassing als ze erover struikelen.
Zie menukaart
uit ca. 1983 (origineel bevindt zich in het Archief).
Redelijk goed restaurant en enigszins rommelige bar in het gelijknamige motel. Het restaurant heeft twee afdelingen: een enigszins onpersoonlijk deel met het karakter van een wegrestaurant (want het motel ligt bij uitrit 502 van de M47), en een wat intiemer restaurantdeel waar vooral veel zakenlui en wetenschappers komen die iets met het naburige energieonderzoekscentrum QSECIS te maken hebben. Het wegrestaurant is zelfbediening, maar men biedt ook allerlei lekkernijen speciaal voor honden aan. In het zakenrestaurant krijg je een welkomstdrankje als je er een heel menu bestelt. De bediening is er nogal traag en chaotisch, want regelmatig krijg je dingen geserveerd die je helemaal niet besteld hebt. Bestel liever geen lamsvlees want dan krijg je een taai oud schaap.
Café met groot terras voor het Vogelhuis, behorende bij de dierentuin. Café en terras liggen echter buiten het dierentuingebied aan de openbare weg. (UIS 31).
Gemoedelijk maar redelijk duur restaurant. Het is de hele dag door altijd goed bezocht omdat het midden in de wijk met ministeries en andere overheidsgebouwen ligt. Een populaire plek voor politici en ambtenaren om te dineren, lunchen en zakenafspraken te maken. Het restaurant is redelijk groot en overdag hoeft je dan ook niet te reserveren (dit in tegenstelling tot de andere restaurants in deze regeringswijk). Het terras aan het beekje met de naam Ef Belt Hâksa is bij mooi weer heel populair, en bij minder mooi weer kun je in de serre naast dit terras zitten (reserveren wordt hier wel aanbevolen). Op de eerste verdieping biedt het restaurant "stilte-coupés": hier kun je in alle rust op je laptop werken. Er is wifi en je kunt hier drankjes en lunchgerechten bestellen via de website van het restaurant, want het personeel komt niet uit zichzelf langs om de bestelling op te nemen. Het restaurant is aangegeven op de plattegrond van deze wijk.
Restaurant en pension in het centrum van het stadje. Ooit was dit het gebouw waar de wol en wollen stoffen werden verhandeld, een bezigheid die al meer dan een eeuw door het grotere Opjevu voor de gehele streek is overgenomen. Toneija is niet toeristisch: het restaurant biedt daarom voornamelijk degelijke brûes en ander typisch Spokanisch voedsel. Dit is de streek waar graag bier gedronken wordt, wijn wordt hier als extravagant ervaren. Buitenlanders worden hier vriendelijk, maar met enige achterdocht bejegend.
Café-restaurant aan de noordrand van Hirdo, in een saaie buitenwijk met flatgebouwen. Eigenlijk zou zo'n etablissement hier geen bestaansrecht hebben, maar omdat het hoofdgebouw van de Stat-universitiy een paar honderd meter verderop ligt, is het een populaire studentenkroeg, waar je ook goed en goedkoop kunt eten. Aan de andere kant van de Universitiy-weg ligt het terrein nog braak, maar hier is een nieuwe woonwijk gepland, en wie weet, zorgt deze in de naaste toekomst voor meer ambiance in dit gebied.
Het café-gedeelte van Xamirâs is ook populair bij docenten en hoogleraren die zich niet te gewichtig voelen om samen met studenten een biertje te drinken. De website verandert regelmatig van inhoud en is meer een plek voor creatieve studenten die zich op originele wijze willen uitleven, dan voor zinnige informatie.
Uitspanning bij de twee zwem-meertjes met de gelijknamige naam. In het idyllisch gelegen etablissement kun je lekker en gezellig lunchen - op warme dagen kijkt niemand verstoord als je op het terras in je zwembroek, bikini of badpak plaats neemt (nogal ongebruikelijk in Spokanië, waar uit eten gaan altijd als een tamelijk formeel gebeuren wordt beschouwd). Vooral de omeletten zijn hier een ware lekkernij; je krijgt er een "gratis" glas wijn of bier bij.
De uitspanning is alleen in de zomermaanden (juni, juli en augustus) open, eventueel wat eerder en later als het werkelijk prachtig weer is. De eigenaar doet al vele jaren pogingen om van de gemeente een vergunning te krijgen om het hele jaar open te mogen zijn, maar de bureaucratie is ook hier ondoorgrondelijk en ondoordringbaar.
De gemeente snijdt zichzelf in de vingers, want de eigenaar moet elke winter een beroep doen op de Gemeentelijke Sociale Dienst, omdat hij dan niet in zijn onderhoud kan voorzien.
In mei 2005 heeft de gemeente een hek om het hele terrein geplaatst en sinds die tijd moet er toegang voor de zwemgelegenheid betaald worden. Als je bij de uitspanning gaat eten, wordt de toegangsprijs van de rekening afgetrokken. Op deze manier kan de eigenaar ook nog klanten trekken die niet komen zwemmen en dus ook niet bereid zijn om toegang te betalen.
Herberg vlak bij de oever waar de Klinnÿr in het Ÿrofly-meer stroomt. De herberg is het vertrekpunt voor wandelaars en de ontmoetingsplek voor vissers. Je kan er overnachten in 4 kleine zolderkamers, maar dat moet je wel van te voren bespreken.
Herberg (eetcafé). De enige horecagelegenheid in dit stadje (ruim 600 inwoners). Een nogal ongezellige bedoening met veel dronken boerenkinkels. Gasten die in alle rust wat willen eten, en niet gesteld zijn op het rumoer en de onbehouwen sfeer, kunnen in een tot "tuinhuis" verbouwde schuur achter de herberg van hun maaltijd genieten.
Authentieke zeemanskroeg aan de haven. Er zit hier altijd wel iemand met een gitaar of prâggah zeemansliedjes en ballades te zingen. De kroeg wordt gefrequenteerd door Ierse en Franse vissers, die elk hun eigen hoekje hebben en niet te dicht bij elkaar mogen komen. Van elke andere buitenlander wordt door de Spokanische gasten verwacht dat zij partij kiezen voor hetzij de Ieren hetzij de Fransen. Het is "not done" om met beide nationaliteiten tegelijk om te gaan. (UIS 143).
Uitspanning aan de kust. Een typisch café-restaurant voor dagjesmensen met kinderen.
Restaurant bij de gelijknamige grot. ...
Paviljoen aan de rand van het dorpje Dreelf-ûcs, mooi gelegen aan de Tilda-inham. Er is hier geen strand, maar je kan er wel zwemmen.
Perfect restaurant en twee bars in het gelijknamige hotel. Hotel, restaurant en bars zijn gehuisvest in een prachtig kasteel. Ondanks de chique omgeving is de sfeer gemoedelijk en naturel. De twee bars worden onderscheiden als "Bar 1" en "Bar 2". Bar 1 heeft het karakter van een oude Engelse pub en Bar 2 is een modieus design-gebeuren, ontworpen door de bekende interieurarchitect Meche Otryff-Rodynn, met subtiele led-verlichting en creatieve combinaties van natuurlijke materialen als zink, sisal, rubber en ambachtelijk geblazen glas.
© De Twee Hanen v.o.f. • Kimswerd • The Netherlands
DA 00 • SPARC 14 mrt 2001
etablissement - DICTIO {N} - 08.05.06 
boek - PUBLICAT.HTM - 01.12.04
straatnaam - STRATENL.HTM - 26.03.06
straatnaam + nummer - STRATENO.HTM - 26.03.06
telefoonnummer - TELLIJST.HTM - 26.03.06
internet - WEBEMLYS.HTM - 26.03.06
(jaartal) - JAARTALL.HTM - 12.12.04
(persoon) - PERSLYST.HTM - 12.12.04